1.09.2007

Στους φίλους μου...

Αγαπημένοι μου φίλοι,

Οταν αποφάσισα να δημιουργήσω ένα blog, το έκανα γιατί με γοήτευε η ιδέα του ηλεκτρονικού ημερολογίου. Δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε δυνατότητα να έχω ένα είδος ιστοσελίδας στο διαδύκτιο, έτσι απλά.

Μια φίλη μού αποκάλυψε ότι είχε δικό της blog και μου άρεσε πολύ! Τη ρώτησα πώς μπορώ να αποκτήσω κι εγώ το δικό μου blog κι εκείνη μου εξήγησε. Με πολύ δισταγμό μια μέρα είπα «δεν βαριέσαι» και δημιούργησα το δικό μου blog!

Μη γνωρίζοντας πώς να το ονομάσω, χρησιμοποίησα το γεγονός ότι είμαι ένα μικρό, γλοιώδες, πράσινο, ελαστικό και χαριτωμένο βατραχάκι και – πάνω απ’όλα – έχω ψυχή! Το όνομά μου? Βαφτίστηκα anima rana λοιπόν. Το όνομά μου, στο κάτω-κάτω!

Αρχικά την ύπαρξη αυτού του blog δεν την γνώριζε κανείς άλλος εκτός από:

Α. Τον αγαπημένο μου πάπιο (Ασκαρδαμυκτί, μη γελάς! Είπαμε, είμαστε μια ζωοπαρέα εδώ!)
Β. Την κολλητή μου «ξανθιά αμαζόνα» που ζει σε μια λιμνούλα πάαααρα πολύ μακριά από τη δική μου. Ja! Ja! Για σένα λέω, ξανθιά αμαζόνα!!!
Γ. Την κολλητή μου «αρκουδίτσα», η οποία ζει στο ίδιο δάσος με εμένα και αποτέλεσε πηγή (πηγή λέω) έμπνευσης για τις πρώτες μου ιστοριούλες
Δ. Την φιλενάδα που ήδη είχε blog και με δίδαξε πώς να δημιουργήσω το δικό μου. Ντόκτορ, γιου κριέτεντ ε μάνστερ!!!

ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ δεν γνώριζε την ύπαρξή του βατράχου anima rana!

Πρόσφατα, την ύπαρξη του blog την έμαθε άλλο ένα φιλικό ζευγάρι και ένας ακόμα φίλος: το κουνέλι (Ασκαρδαμυκτί, σιωπή!).

Μέχρι σήμερα, ούτε ο πατέρας μου, ούτε οι συνάδελφοί μου, ούτε οι κουμπάροι μου, ούτε οι συγγενείς μου γνωρίζουν την ύπαρξη αυτού του blog, κι ούτε σκοπεύω να τους το αποκαλύψω. Αν τους το αποκαλύψω, θα πάψω να είμαι ΕΓΩ, θα πάψω να εκφράζομαι ελεύθερα, αληθινά και γνήσια.

Μετά που μας άφησε η καλή μου η μανούλα (αχ, πόσο θα της άρεσε η ιδέα του blog….), ένιωσα μεγάλη μοναξιά και, για να μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, πολλές τύψεις. Τύψεις γιατί θεώρησα δεδομένο το γεγονός ότι θα την έχω για πολλά ακόμα χρόνια δίπλα μου κι έτσι δεν της είπα ποτέ πόσο την αγαπούσα και πόσο γούσταρα την παρέα της, τις γνώσεις της, το χιούμορ της και τις ικανότητές της.

Μέσω αυτού του blog, μπόρεσα να εξωτερικεύσω μερικά από τα συναισθήματά μου. Δεν περίμενα ότι στην άλλη άκρη του διαδυκτίου, θα υπήρχαν μια χούφτα άνθρωποι που θα σπαταλούσαν τον πολύτιμο χρόνο τους για να διαβάσουν τις δικές μου σκέψεις, τις δικές μου φοβίες, τις δικές μου αναμνήσεις, τις δικές μου επιθυμίες....

Κι όμως, βρέθηκαν! Κι είστε όλοι εσείς, ανώνυμοι ή επώνυμοι (με ψευδώνυμο), ακόμα και κάποιοι που ποτέ δεν σχολίασαν, μα με διαβάζουν.

Κάποιες φορές κάθομαι και σας σκέφτομαι και πραγματικά δεν το πιστεύω ότι υπάρχετε πραγματικά!!!

Εσείς είστε ξεχωριστοί φίλοι! Φίλοι που συμπάθησαν την anima rana, χωρίς να έχουν δεί αν είναι ψηλή, κοντή, ξανθιά, μελαχρινή, όμορφη, άσχημη, χοντρή, αδύνατη. Χωρίς να ξέρουν την ηλικία μου και αν στην πραγματικότητα είναι κορίτσι ή αγόρι!

Εγώ ποτέ δεν είπα αν είμαι κορίτσι ή αγόρι. Στα πρώτα μου posts, αν παρατηρήσατε, χρησιμοποιούσα πολύ προσεκτικά την ελληνική γλώσσα, για να μην αποκαλυφθεί το φύλο μου. Κι όμως, εσείς, είδατε πιο βαθιά και βγάλατε τα συμπεράσματά σας...

Θέλω από τα βάθη της καρδιάς μου να σας πω ένα μεγάλο, αληθινό και γεμάτο αγάπη

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω

για την φιλία σας, για τα καλά σας λόγια, για την παρέα που μου κάνετε όλον αυτόν τον καιρό.

Μπορεί να ζούμε στην ίδια πόλη, στην ίδια γειτονιά ή και στην ίδια πολυκατοικία. Δεν ξέρω.

Μπορεί να ζούμε χιλιόμετρα μακρυά, σε άλλη πόλη ή και σ’αλλη χώρα. Ούτε αυτό το ξέρω.

Δεν έχει σημασία όμως, γιατί αυτό που ξέρω είναι ότι όποτε ανοίγω το blogoπαράθυρό μου, είστε όλοι εκεί, δίπλα μου, η παρέα μου, που θα μου πει την ειλικρινή γνώμη της, που δεν θα με ζηλέψει, δεν θα με κοροϊδέψει, δεν θα με πουλήσει, γιατί πολύ απλά με έχει αγαπήσει γι’αυτό που ΕΊΜΑΙ!

Σας ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ και εύχομαι να είμαστε τυχεροί και η μοίρα να μας ευλογήσει ώστε να είμαστε για πολύ καιρό ακόμα αγαπημένοι!
Φίλους ποτέ δεν είχα πολλούς.

ΤΩΡΑ ΕΧΩ!!!






25 comments:

r3b3t0skil0 said...

:)
Άντε και καλή συνέχεια...!

annamaria said...

Στους φιλους δε λεμε ποτε ευχαριστω καλο μου βατραχακι!!
Ομως αν το θες ετσι ενα μεγαλο ευχαριστω και απο μενα σε σενα μαζι με ενα μεγαλο φιλι!!

anima rana said...

r3b3t0skil0, και σε σένα εύχομαι βίον..βλακόστρωτον!!! φιλιά!

annamaria, ΣΜΑΚ!!!

Anonymous said...

Καλό μου βατραχάκι,

ΜΕ ΚΟΨΟΧΟΛΙΑΣΕΣ νόμιζα πως μας εγκαταλείπεις και πας σε άλλη λιμνούλα!!!!

Διάβαζα, διάβαζα, διαβαζα και έλεγα τώρα θα το πει το αντίο!!!!

Πάλι καλά η πίεση επέστρεψε έπεσε, οι σφυγμοί στο νορμάλ, θα πιω κανα χυμό θα επιστρέψει και το χρώμα μου.

ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ είμαι και ευσυγκίνητο!!!

φιλάκια

anima rana said...

μαράκι μου, σε τρόμαξα???? Αχ, συγνώμη κοριτσάκι! Μην ανησυχείς, δεν φεύγω απ'τη λιμνούλα μου, ειδικά τώρα που έχω και καλή παρέα! Να μου υποσχεθείτε όμως ότι ούτε εσείς θα φύγετε, γιατί πολύ θα στεναχωρεθώ!

Hlias said...

Ναι ναι και εγω την πατησα οπως το"μαρακι"νομιζα πως μας αφηνεις και πας σε αλλες λιμνουλες μακρινες :) Αλλα ευτυχος εκανα λαθος.
Εμεις οι blogers (παναθεμα με που λεγομαι και bloger) ειμαστε πλεον μια μεγαλη πνευματικη οικογενεια,και θελω να πιστευω πως θα βρησκομαστε "τριγυρω" για πολυ καιρο ακομα. Παντα θα χαιρομαι να "διαβαζω " το μυαλο σου...


καλησπεεεερα,περα ως περα!!!

Anonymous said...

Ρε συ, κι εγώ μα το Θεό σκιάχτηκα, φαντάστηκα το σκηνικό "τώρα που ανοίγω σπίτι κτλ κτλ δέ θα έχω χρόνο για το blog", ότι περιμένεις παιδί και δέ μπορείς να συνεχίσεις να γράφεις και διάφορα τετοια, ευτυχώς και το δικό μου χρωματάκι επανήλθε.
Τώρα θα πώ κι εγώ δυό πραγματάκια για τα blogs άν και δέν έχω δικό μου. Ευλογημένη η μέρα που τα ανακάλυψα για δύο λόγους: Πρώτον γιατί είναι το πιό ευχάριστο πράγμα να βλέπεις πως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ανοιχτούν, να δημιουργήσουν, να γράψουν να σχολιάσουν, να ανταλλάξουν απόψεις και να ξαπλώσουν τον εαυτό τους στους άλλους σάν ανοιχτό βιβλίο, από ποιόν και γιατί να κρυφτείς άλλωστε...
Το δεύτερο και πιό σημαντικό είναι πως μέχρι τότε είχα βαρεθεί όπως και όλοι σας φαντάζομαι στην καθημερινότητά σας να συναναστρέφομαι με χυδαίο, ακαλλιέργητο, ανεπίπεδο, θρασύτατο και ρηχότατο κόσμο. Το αποτέλεσσμα ήταν τα νεύρα μου να είναι τσατάλια ολημερίς και να πιστεύω πως επίπεδο σε αυτή τη ζωή διαθέτουμε μόνο εγώ, ο καλός μου, οι δικοί μου, 10-15 φιλαράκια και κάποιοι ελάχιστοι σωστοί και ευχάριστοι άλλοι που είχα την ευτυχία να γνωρίσω! Δυστυχία σχέτη δηλαδή...
Και ώ, ξαφνικά εντοπίζω τα blogs!!! Και ένας νέος κόσμος ξεπηδάει!!! Άνθρωποι που μπορούν να εκφράσουν την άποψή τους, να κάνουν διάλογο, να χρησιμοποιούν σωστά τη γλώσσα, να έχουν αρκετοί τρελλό μα τρελλό χιούμορ, να υπάρχει επίπεδο ακόμα και στη διαφωνία, να καταλαβαίνεις με ποιόν ταιριάζεις ή όχι χωρίς να τον έχεις δεί κάν!!! Τί μεγαλείο!!!
Προσθέτω πως άν και δέν έχω δικό μου, σε σένα anima και σε 4-5 άλλα blogs που διαβάζω όσο πιό συχνά μπορώ και σχολιάζω όντως ανακάλυψα εν δυνάμει φίλους και πάνω απ"όλα σωστούς ΄χαρακτήρες...+ειδικά για σένα από την πρώτη φορά που σε διάβασα ήξερα πως είσαι γυναίκα, όχι που θα τη γλύτωνες!!! Και εσάς παιδιά που σχολιάζετε στο blog της anima να ξέρετε πως παρ"όλο που δέ σχολιάζω περνάω από τα blog σας και ο λόγος που δέ συμμετέχω είναι γιατί λόγω έλειψης χρόνου και απλούστατης σύνδεσης έχω επιλέξει 4-5 blogs που συζητώ τακτικά και στα υπόλοιπα απλώς κάνω βόλτα, όταν όμως έρθει η ευλογημένη ώρα που θα βρω δουλειά, θα μετακομίσω και θα βάλω ADSL να ξέρετε πως θα τρέχετε να κρυφτείτε γιατί θα σας τα πρήξω και σάς με τα κακκεντρεχή μου σχόλια!!!
Το ποστάκι σου ήταν ότι πιό όμορφο έχεις γράψει, νιώθω σά να πήρα ένα τεράστιο γράμμα για τα Χριστούγεννα από κάποιον πολύ αγαπημένο φίλο, αλήθεια...
Και άχ, ΤΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ????Συγγνώμη βρε anima για την κατάχρηση του χώρου, φιλιά πολλά!!!

anima rana said...

hlia, βεβαίως και είσαι blogger και φίλος καλός και ευχομαι κι εγώ για πολύ καιρό ακόμα να .. αλληλοδιαβαζόμαστε!

patsiouri, πάλι ζωγράφισες!! Εννοείται ότι δεν θα άφηνα ΠΟΤΕ το blog μου και τους φίλους μου λόγω γάμου, οικογένειας κλπ. Αντιθέτως, ΤΩΡΑ είναι που θα πέσω με τα μούτρα και θα σας βομβαρδίζω με ένα σωρό ευτράπελα του έγγαμου βίου!!! Συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου και σ'ευχαριστώ για την ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ! Είναι όπως πάντα υπέροχη! φιλιάαααα

Ασκαρδαμυκτί said...

Μια πάπια μα πια πάπια...

Λιμνόβιο τερατάκι, εγώ απ' την πρώτη στιγμή σε ερωτεύθηκα (όχι πονηρά βρε, το ορκίζομαι)!
Θέλω να σε φαντάζομαι σαν ένα ασχημούλι κοριτσάκι, γιατί τότε μόνο η αγάπη και η φιλία έχει αξία! Τους ωραίους, τους έξυπνους, τους δυνατούς... όλοι τους αγαπάνε!
Δεν θα σε προδόσουμε ποτέ... όλα τα ζωάκια του μπλογκοδάσους...

anima rana said...

ασκαρδαμυκτί..... ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ!!!
Κι εγώ από την πρώτη στιγμή σε εκτίμησα πραγματικά και καθόλου πονηρά! Τους ωραίους και τους έξυπνους τους ζηλεύουν κιόλας. Σ'ευχαριστώ πολύ.. ελεφαντάκι!

Anonymous said...

Μια που αναφέρεσαι σε φίλους, γράψε έναν ακόμη :)

anima rana said...

Ωπα??? έχουμε κι άλλον στην παρέα μας??? Εσύ ποιός είσαι, ο Κακοφωνίξ??? (χιχιχι) Καλώς ήρθες, παράφωνε! φιλια

Alkyoni said...

κι εμένα αυτό το πράσινο βατραχάκι μ έφερε εδώ και σ ανακάλυψα
:)
αλλά όπως λέει η άννα μαρία στους φίλους δεν λέμε ευχαριστώ
:*****

anima rana said...

εντάξει alkyoni, δεν θα σου πω ευχαριστώ, μα θα σου στείλω ένα βατραχο-φιλί! κουάξ-σμάκ!!!

~~kindergarden teacher ~~ said...

μας τρομαξες βρε .... δοξατω θεώ ..των βατραχακίων ....κιεγω μια από τα ιδια καπωσ ετσι ξεκινησα ...και δεν το μετανοιωσα στιγμη που αφιερωνω καθημερινα χρόνο μπροστα σε ενα μηχανημα που μου προσφερει περισσοτερς εικονικές συγκινησεις..από ανουσιες πραγματικές παρεες///

anima rana said...
This comment has been removed by the author.
anima rana said...

τσαμπικούλα μου, εσύ έγινες η αιτία να γνωρίσω πολλούς ακόμα bloggers! Εψαχνα μια μέρα στο google φωτογραφίες απ'τον τόπο σου και... τσουπ! Βρέθηκα στο blog σου! Πού ξερεις, μπορεί το καλοκαίρι να σε πετύχω και.... σε πραγματικό (και οχι εικονικό) τόπο!

Ασκαρδαμυκτί said...

Κάτι σου χρώσταγα ... βρε κε κεξ κουάξ κουάξ....

~~kindergarden teacher ~~ said...

ΜΑΚΑΡΙ ΜΑΚΑΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
!!

Anonymous said...

Συνέχισε νά ψιθυρίζεις σ'ακούν αρκετοί.Κρίμα δέν σέ ηξερα πρίν.Σέ βρήκα μέσω τού χημείου.Νά'σαι καλά .

anima rana said...

ασκαρδαμυκτί.. για γράψε μου πώς κάνουν τα ελεφαντάκια όταν ..."κορνάρουν" μέσα από την τεράστια προβοσκίδα τους??? χι χι χι!!

sarafof, χαίρω πολύ! Είμαι όντως πειραματόζωο του τρελλού χημικού. Το΄σκασα από το εργαστήριο και κατέληξα στην υπέροχη βατραχο-λιμνούλα μου!!!

Anonymous said...

:)

Anonymous said...

:)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

:-)
Είσαι "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"!
:-)
Και επειδή η ζωή μας έχει οδηγήσει στη διαδικασία να αναζητούμε τον "΄Ανθρωπο", σ' ευχαριστώ κι' εγώ που σε βρήκα

Γλαρένιες αγκαλιές

Anonymous said...

ego sta τακουνια βεβαιωθηκα για τ φυλο