Το Καλοκαίρι μπαστακώθηκε μου φαίνεται για τα καλά.
Μας έκανε ένα-δύο τσαλιμάκια, πέταξε μερικές βροχές για ξεκάρφωμα, αλλά τελικά το αποφάσισε:
Θα μας κατσικωθεί για κανένα τρίμηνο!
Γενικώς είμαι βατραχάκι που αγαπάει τη ζέστη, δεν μπορώ να πω. Υποφέρω στο κρύο και είμαι ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες.
Φέτος όμως, δεν νιώθω την ίδια χαρά, την ίδια ευχαρίστηση που η ζέστη περιβάλλει το πράσινο σωματάκι μου.
Ισα-ίσα που η ηλιοφάνεια και ο "χαρούμενος" καιρός κάνουν τα σκοτεινά και λυπηρά μου συναισθήματα πιο έντονα.
Η ζέστη που κάποτε γέμιζε την ψυχή μου με θαλπωρή, τώρα μου θυμίζει πόσο κρύα νιώθω μέσα μου.
Έτσι είναι. Ζέστη έξω, κρύο μέσα.
κουάξ.
