Με ένα άγγιγμα στο πλήκτρο, έκλεισε τη φωτεινή εικόνα που είχε στην οθόνη μπροστά στα μάτια της.
Ξεφύσηξε κουρασμένη αλλά και ανακουφισμένη. Ουφ! Τελείωσε. Το έγγραφο ήταν έτοιμο και είχε σταλεί εκεί που της είχε ζητηθεί.
Έριξε μια ματιά στην ώρα. Περασμένα μεσάνυχτα.
Έτριψε τα μάτια της και έσυρε το "ποντίκι" εκεί που έπρεπε, για να κλείσει τα ανοιχτά προγράμματα.
Καθώς έκλεινε τον υπολογιστή της, το μυαλό της γέμισε εικόνες, γέμισε φράσεις, ιδέες, λέξεις, ήχους.
Δεν έκλεινε απλώς τον υπολογιστή, έκλεινε μια πολύ σημαντική μέρα στη ζωή της.
Τη μέρα που αποφάσισε να κοιτάξει το παρελθόν χωρίς να ντρέπεται πια και να ξαναβρεί ένα πρόσωπο πολύ σημαντικό που όταν χάθηκαν ήταν παιδάκι και τώρα ήταν ολόκληρη κοπέλλα.
Τη μέρα που αποφάσισε να κοιτάξει το μέλλον χωρίς να φοβάται πια και να τιμήσει την φίλη και συνάδελφο που έφυγε και την άφησε πίσω να παλεύει, να προσπαθεί, να κοπιάζει και να ολοκληρώσει μέσα σε δύο μέρες κάτι που της ανέθεσαν οι μεγάλοι γύπες, το οποίο η νέα της προισταμένη δεν μπόρεσε να καταφέρει ούτε σε μία εβδομάδα..
Εικόνες, λέξεις, φράσεις ιδέες.... Το νιώθει ότι κάτι αλλάζει στη ζωή της, το νιώθει ότι κάτι πλησιάζει, κάτι δυνατό, κάτι σπουδαίο, κάτι μοναδικό.
Αύριο είναι μια νέα μέρα, μια νέα εβδομάδα, μια νέα σελίδα στο κοτέτσι.
Και η βατραχίνα θα ορθώσει ανάστημα ανάμεσα στις κότες.
No comments:
Post a Comment