KIKA

Οχι, δεν θέλω να αναφερθώ στη γνωστή ταινία του αγαπητού Almodovar.

Απλά έχω την ανάγκη να μιλήσω για μία άλλη Κίκα.

Αυτήν.



Η Κίκα βρέθηκε αρχές Ιουλίου στην περιοχή Ωρωπού. Ήταν αδύνατη, διψασμένη, πεινασμένη, ταλαιπωρημένη και αδιάθετη. Την ακολουθούσαν ένα σωρό ξελιγωμένα αρσενικά και εκείνη έδειχνε βασανισμένη και ξεθεωμένη.

Ένας καλός άνθρωπος την λυπήθηκε και της έβαλε ένα μπωλ νερό και ένα μπωλ φαγητό. Η Κίκα έφαγε και ήπιε λαίμαργα. Ο καλός άνθρωπος της έβαλε και δεύτερο και τρίτο πιάτο φαγητό. Εκείνη έπεσε με τα μούτρα και σ’αυτά. Αφού ξεγέλασε λίγο την πείνα της και την ταλαιπωρία της, ξάπλωσε επιτέλους να ξεκουραστεί. Ο καλός κύριος έδιωξε τους επίδοξους εραστές μακριά από το σπίτι του. Νύχτωσε και η Κίκα αποκαμωμένη αποκοιμήθηκε έξω από το σπίτι του καλού κυρίου.

Πέρασαν τέσσερις ημέρες και η Κίκα συνήλθε λίγο. Δεν έτρωγε πια τόσο λαίμαργα και η διάθεσή της ήταν πολύ ανεβασμένη. Ο καλός κύριος συνέχιζε να της βάζει ένα πιάτο φαγητό καθώς και νερό. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι ένοικοι του συγκροτήματος που κατοικεί ο κύριος αυτός, δεν είχαν την ίδια άποψη. Αρχισαν να παραπονιούνται για το βρώμικο ζώο, άρχισαν να φέρονται άσχημα στην Κίκα και στο τέλος φέρθηκαν άσχημα και στον καλό αυτόν άνθρωπο, ο οποίος στην απόγνωσή του ζήτησε τη βοήθειά μου.

Η Κίκα εδώ 40 μέρες περίπου βρίσκεται μία στο σπίτι μου και μία στο σπίτι της φίλης μου. Στειρώθηκε για να σιγουρευτούμε ότι δεν θα γεννήσει τους απογόνους ενός από τους επίδοξους εραστές που την συνόδευαν την ημέρα που την βρήκε ο καλός κύριος.

Η στείρωση είχε κάποιες επιπλοκές που φάνηκαν μετά από μια βδομάδα. Η Κίκα κινδύνεψε αλλά τώρα είναι καλύτερα και κάνει τη θεραπεία της. Σε μερικές μέρες θα εμβολιαστεί και πλέον θα είναι έτοιμη. Έτοιμη για τι και για ποιόν όμως?

Μίλησα σε φίλους, σε γείτονες, σε γνωστούς, σε συναδέλφους. Άλλοι προσπαθούν να βοηθήσουν, αλλά δεν έχουν καταφέρει τίποτα. Αλλοι σήκωσαν τα χέρια ψηλά και με πίκραναν. Αλλοι αδιαφόρησαν και με απογοήτευσαν. Αλλοι με σχολίασαν (κι ας νομίζουν ότι δεν το ξέρω) αλλά αυτοί δεν με ξάφνιασαν. Το περίμενα. Αυτό που με τρώει τώρα είναι πού θα πάει η Κίκα.

Ο καλός κύριος που την βρήκε είναι μεγάλος σε ηλικία, με προβλήματα υγείας και μένει σε διαμέρισμα με μικρή βεράντα, οπότε είναι αδύνατον να την κρατήσει. Εγώ έχω σκυλάκι και εκτός αυτού μένω σε σπίτι που δεν είναι δικό μου κι αν ο ιδιοκτήτης αντιληφθεί και την παρουσία της Κίκα, θα βρεθούμε όλοι στο δρόμο. Εγώ, το σκυλάκι μου και η Κίκα.

Η φίλη μου επίσης έχει δύο σκυλάκια και της είναι αδύνατον να αποκτήσει και τρίτο.

Η Κίκα καταχωρήθηκε στη Χρυσή Ευκαιρία την Κυριακή 6 Αυγούστου και το τηλέφωνο δεν χτύπησε ούτε μία φορά.

Η Κίκα θα φανεί καταχωρημένη και την Τετάρτη 9 Αυγούστου στη Χρυσή Ευκαιρία. Και υποψιάζομαι ότι πάλι το τηλέφωνο δεν θα χτυπήσει ούτε μία φορά.

Είμαι σε απόγνωση.

Το ξέρω ότι το πιο πιθανό είναι να μην διαβάζει κανείς αυτές τις γραμμές κι όσοι τις διαβάζουν να είναι τα ίδια πρόσωπα στα οποία έχω ήδη μιλήσει για την Κίκα. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και μέχρι τότε, κάνω ότι μπορώ.

Η Κίκα είναι ένα ημίαιμο λυκόσκυλο-χάσκι. Εχει ένα μάτι καστανό και ένα γαλανό. Σύμφωνα με τους κτηνιάτρους είναι υγειέστατη και 8 μηνών οπότε δεν θα μεγαλώσει άλλο. Δεν είναι θεόρατη, αλλά επειδή ανήκει σε μεγαλόσωμη ράτσα, το καλύτερο θα ήταν να της βρω ένα σπίτι με αυλή, ώστε και αυτή να είναι ευτυχισμένη και να μην ταλαιπωρηθεί αυτός που θα την πάρει.

Εχει πάρα πάρα πολύ καλό χαρακτήρα. Είναι παιχνιδιάρα, χαδιάρα, ζουζούνα και καλή. Αγαπάει όλον τον κόσμο, παίζει, χαίρεται, ζει χωρίς να ξέρει ότι κανείς δεν τη θέλει. Δεν ξέρει ότι κατά βάθος είναι ορφανή.

Η φίλη μου κι εγώ έχουμε μοιραστεί όλα τα μέχρι τώρα έξοδα και δεν έχουμε σκοπό να ζητήσουμε λεφτά από κανέναν. Αντιθέτως, σκοπεύουμε να αναλάβουμε και όλα τα έξοδα σε περίπτωση που βρεθεί κάποιος που να τη θέλει αλλά ζει στην επαρχία ή ακόμα και στο εξωτερικό. Επίσης, εάν βρεθεί κάποιος αλλά δεν μπορεί να την πάρει άμεσα, έχουμε σκοπό να την κρατήσουμε μέχρι να έρθει η ώρα που αυτός θα μπορεί. Ή αν βρεθεί κάποιος, αλλά διστάζει επειδή δεν θα ξέρει που να την αφήσει όταν θα φεύγει για διακοπές, με μεγάλη μας χαρά θα μπορούμε να τον βοηθήσουμε όποτε χρειαστεί. Δεν ζούμε στον κόσμο μας. Καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες, γι’αυτό και θα βοηθήσουμε σε περίπτωση τέτοιου κωλύματος.

Αν δεν βρεθεί κανένας, είναι αδύνατον να την κρατήσουμε. Η Κίκα θα πρέπει ή να παραδοθεί στη Φιλοζωική, όπου το μέλλον της εκεί θα είναι μάλλον σκοτεινό και μικρό ή θα πρέπει να την αφήσουμε εκεί που την βρήκαμε. Αδέσποτη, πεινασμένη, διψασμένη, ταλαιπωρημένη, μα πάνω απ’όλα ορφανή. Πώς γίνεται ένα ζωάκι να μην έχει κανέναν στον κόσμο? Πώς μπορούν οι άνθρωποι να παίρνουν ένα ζώο και μετά αφού το βαρεθούν να το πετάνε στο δρόμο?

Δεν θέλω να γίνω σαν αυτούς. Δεν θέλω να γίνω ό,τι μισούσα. Δεν θέλω να πιστέψω ότι δεν υπάρχει πια τίποτα για να παλεύει κανείς. Δεν θέλω να πιστέψω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μπορεί να αγαπήσει αυτό το τόσο τρυφερό ζώο.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι μετά απ’όλα αυτά ο σκύλος αυτός θα γίνει ότι ήταν και πριν βρεθεί στο δρόμο μας. Ενα αδέσποτο που δεν το θέλει κανένας. Ενα ζωντανό πλάσμα που είναι ασήμαντο για όλους.

Ας μας βοηθήσει κάποιος.....