IL TRICOLORE….

ΠΡΑΣΙΝΟ...... Πράσινο, όπως το γρασίδι του πάρκου που περπατούσαμε κουβεντιάζοντας τα απογεύματα και μόλις άρχιζε να ψιχαλίζει τρέχαμε γελώντας κάτω από ένα δέντρο και προσποιούμασταν ότι μιλούσαμε στα ελληνικά, παρατηρώντας τις αντιδράσεις των περαστικών... Πράσινο, όπως τα μπουκάλια της μπύρας που αδειάζαμε τα απογεύματα και γυρίζαμε στο σπίτι για φαγητό παραπατώντας και γελώντας, προσπαθώντας να μην μας καταλάβουν οι υπόλοιποι.... Πράσινο, όπως το αρωματάκι σε σχήμα κουκουνάρι που βρισκόταν στο ραφάκι του μπάνιου κι όταν ρώτησα αν μπορώ να το χρησιμοποιήσω, άρχισα να δέχομαι επιθέσεις με ψεκασμούς καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας, στο κρεββάτι, στο τραπέζι του πρωινού, στο αυτοκίνητο... Πράσινο, όπως το «δέρμα» των βατράχων.... Πράσινο, σαν τους αγρούς την Άνοιξη...

ΛΕΥΚΟ...... Λευκό, όπως ο αφρός του καπουτσίνο που έπινα κάθε πρωί.... Λευκό, όπως το φλυτζανάκι του εσπρέσο μου που είχε γίνει ο κολλητός μου φίλος για δέκα μέρες.... Λευκό, όπως τα μυρωδάτα σεντόνια που με τύλιγαν κάθε βράδυ και μου κρατούσαν συντροφιά όταν είχα αϋπνίες και μετρούσα τα αυτοκόλλητα φωσφοριζέ αστεράκια στο ταβάνι... Λευκό, σαν τη σπιτική σαντιγύ που σκέπαζε κάθε απόγευμα τη φρουτοσαλάτα μου και δεχόμουν αποδοκιμασίες και επιθέσεις από τους γύρω μου για τη λατρεία που έχω στα γλυκά.... Λευκό, σαν το χιόνι στις Άλπεις....

ΚΟΚΚΙΝΟ...... Κόκκινο, όπως το κρασί που «κατεβάζαμε» το μεσημέρι με το φαγητό και μετά ξαπλώναμε στους καναπέδες, ανάβαμε την τηλεόραση και μας έπιανε νευρικό γέλιο... Κόκκινο, όπως το Fiat Panda που μάς πήγαινε παντού σαν σίφουνας.... Κόκκινο σαν τις φράουλες που τρώγαμε όταν μας έπιανε η πείνα στις 4 τα ξημερώματα και συναντιόμασταν στη κουζίνα στο σκοτάδι, κλείναμε την πόρτα για να μην ξυπνήσουμε όλη τη γειτονιά απ’τα γέλια, ανάβαμε το φως και ανοίγαμε το ψυγείο για να τους επιτεθούμε... Κόκκινο σαν τις μύτες μας εκείνο το βράδυ που γυρίσαμε με τα πόδια σπίτι τρέμοντας από το κρύο και μούσκεμα από τη βροχή... Κόκκινο, σαν τη λάβα της Έτνα.... Κόκκινο, σαν τα μάτια μας την ώρα του αποχωρισμού....



Τόσα χρώματα, τόσα αισθήματα, τόσα λόγια. Τρία χρώματα στην καρδιά μου. Τρία χρώματα στα όνειρά μου. Τρία χρώματα που πάντα θα αγαπώ κι ας είναι μακρυά μου. Τρία χρώματα ήταν αρκετά για να ξαναγεννηθεί το ουράνιο τόξο μέσα μου...