8.23.2009

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

Όσα χρόνια γράφω σε αυτό το blog έχω κάνει ό,τι μπορώ ώστε να διατηρήσω ένα "παιδικό" ύφος και να εξιστορώ γεγονότα της ζωής μου - πραγματικά ή μη - τις περισσότερες φορές προσποιούμενη ότι είμαι ένα αθώο και καλόκαρδο βατραχάκι σε ένα δασάκι, που δουλεύει σε ένα κοτέτσι με φλύαρες και ζωηρές κότες και με αφεντικά τους αρχι-γύπες.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ κύριοι, που το ΔΑΣΑΚΙ μου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ! Που με κάνετε να νιώθω ότι θα κάνω μαύρο χιούμορ κάθε φορά που θα αναφέρομαι στο βατραχάκι, στην αρκουδίτσα, στον λαγό, στις κότες, στους κόκκορες, στους γύπες και σε όλα τα άλλα πλάσματα που μπορούν να ζουν στη φύση.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ που δεν υπάρχει πια ΦΥΣΗ για να μου δίνει ιδέες, μόνο ΤΣΙΜΕΝΤΟ, ΚΑΡΒΟΥΝΟ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ!!!!

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ που κάνατε το ποτήρι της υπομονής μου να ξεχειλίσει και να ΣΙΧΑΘΩ που ζω σε αυτήν την ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΧΩΡΑ και να θέλω ΝΑ ΦΥΓΩ όσο το δυνατόν μακρύτερα.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ που δολοφονήσατε τα βατραχάκια, τις αρκουδίτσες, τα ελαφάκια, τα σκατζοχοιράκια, τα πουλάκια και όλους τους φίλους μου.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ που η anima rana δεν θα ξαναγράψει ως βατραχάκι σε κοτετσάκι και σε δασάκι γιατί δεν μπορεί, δεν θέλει, πονάει!

Η anima rana θα αρχίσει να ΒΡΙΖΕΙ γιατί ΒΑΡΕΘΗΚΕ, γιατί δεν θέλει σε είκοσι χρόνια να πάθει ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ και να ΠΕΘΑΝΕΙ ΝΕΑ. Γιατί όταν ήταν μικρή ζωγράφιζε δεντράκια και ήλιους και όμορφα λουλούδια και τώρα ζωγραφίζει μόνο μαυρίλα, μαυρίλα, μαυρίλα...........

Να πάτε να πνιγείτε ΟΛΟΙ οι πολιτικοί, σας έχει σιχαθεί η ψυχή μου, μού προκαλείτε εμετό και σας θεωρώ χειρότερους από τα σκατά όλης της ανθρωπότητας μαζεμένα. Και λέω ειδικά της "ανθρωπότητας" γιατί αυτά είναι τα πιο βρώμικα.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και σας εύχομαι να πάρετε τα λεφτά σας στον τάφο σας, όσα σας μείνουν δηλαδή από αυτά που θα φάτε στους γιατρούς!

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ!

5 comments:

Ασκαρδαμυκτί said...

Το βατράχι που έγινε λιοντάρι!

Anonymous said...

να σε παρω απο το χερακι να παμε στη Βουλη, να αρχισουμε να τους φτυνουμε? ΚΑΙ ΤΟΥΣ 300....

patsiouri said...

Καλύτερα να πάμε να πετάξουμε από ένα αναμμένο σπίρτο.
Δε μπορεί, κάποιο θα φουντώσει.

anima rana said...

Ασκάρ...και που'σαι ακόμα!

Αδελφή εξόφθαλμη, πολύ ευχαρίστως, αλλά λυπάμαι και το σάλιο μου γαμώτο....

Patsiouri, βενζινούλα και σπιρτάκι και....ΜΠΟΥΡΛΟΟΟΟΟΤΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!

Andria said...

Anima Rana σε ακολούθησα από το μπλογκ της marilias και η χαρά μου είναι μεγάλη που ανακάλυψα τα γραφόμενά σου. Αυτό το κείμενό σου είναι ο,τι πιο εύστοχο και πικρά αληθινό έχω διαβάσει για την καταστροφή που συνέβη.Ό,τι πιο περιγραφικό και για τα δικά μου συναισθήματα. Χαίρομαι που σε βρήκα.Να είσαι πάντα καλά κι εύχομαι να μη δούμε άλλα χειρότερα..
Σε φιλώ