Αγαπημένη μου φίλη,
Ξεκινώ αυτό το γράμμα, χωρίς να ΞΕΡΩ όχι αν ΠΡΕΠΕΙ, αλλά αν ΑΞΙΖΕΙ να το γράψω. ΝΟΜΙΖΩ όμως ότι έχω την υποχρέωση στον εαυτό μου και στα συναισθήματά μου, να σου στείλω αυτήν την επιστολή, εκεί, στο κενό, σε μια οφθαλμαπάτη, σε μια φίλη που δεν είναι φίλη, που δεν ήταν ποτέ φίλη, που δεν θα είναι ποτέ φίλη.
Σε μια φίλη που δεν απέκτησα ποτέ.
Πάλι την πάτησα. Πάλι πίστεψα. Πάλι έπεσα στην λούμπα. Δεν βαριέσαι. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Δεν κρατώ κακία ούτε σε εσένα, ούτε σε κανέναν. Δεν έχω την δυνατότητα, ούτε την ικανότητα να μισήσω κάποιον.
Νιώθω απλώς ένα μικρό κορόιδο....
Αυτό είναι όλο.
Για άλλη μια φορά, ένας μικρό, άβγαλτο κορόιδο. Γιατί δεν παίρνω το μάθημά μου? Γιατί είμαι τόσο αγαθή, τόσο απλή, τόσο αληθινή?
Πώς είναι δυνατόν να ΠΙΣΤΕΨΑ ότι θα μπορούσε μια αληθινή φιλία να γεννηθεί ανάμεσά μας?
Πώς είναι δυνατόν να μπερδεύω τα εικονικά συναισθήματα, την ΕΙΚΟΝΙΚΗ πραγματικότητα με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ φιλία?
Δεν πειράζει όμως, το πήρα το μάθημά μου, και θα’πρεπε να ευχαριστήσω εσένα γι’αυτό.
Πριν ένα χρόνο περίπου, σου είχα ανακοινώσει κάτι για την καλύτερή σου φίλη, που δεν το ΗΞΕΡΕΣ και θυμάμαι πόσο είχες εκπλαγεί, σοκαριστεί και ταραχτεί που δεν το’χες μάθει από την ίδια.
Φέτος, πλήρωσα με το ίδιο νόμισμα. Μ’έκανες να καταλάβω πώς είναι.
Πώς είναι να ΝΟΜΙΖΕΙΣ, κι όχι να ΞΕΡΕΙΣ!
Άραγε εσύ ΞΕΡΕΙΣ? Ή ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι ξέρεις πώς τα ξαναβρήκες με την φίλη σου?
Άραγε ΞΕΡΕΙΣ ποιός μεσολάβησε? Ή ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι τυχαία έκανε το πρώτο βήμα?
Σ’ευχαριστώ που μ’έκανες να δω στο βάθος κι όχι στην επιφάνεια.
Σ’ευχαριστώ που μ’έκανες να ΜΑΘΩ και να δω ξεκάθαρα πού με τοποθετείς, κι όχι να ΝΟΜΙΖΩ.
Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είσαι ευτυχισμένη και τυχερή. Ειλικρινά, και με όλη τη δύναμη της ψυχής μου.
Δεν θα χαθούμε. Θα μαθαίνω τα νέα σου και σίγουρα όταν θα ξανασυναντηθούμε θα είμαι φιλική όπως πάντα μαζί σου. Μην ανησυχείς γι’αυτό.
Αλλά αυτή τη φορά, η μεγάλη διαφορά ξέρεις ποιά θα είναι?
Οτι δεν θα ΝΟΜΙΖΩ πια.
ΘΑ ΞΕΡΩ!
Anima Rana
13 comments:
δε βαριεσαι...κανε την καρδια πετρα και προχωρα, τουλαχιστον αυτο ειναι τιμωρια για τους αλλους.
εκεινοι μενουν, εσυ προοδευεις. (αν ομως θελεις μια πατροπαραδοτη εκδικισουλα, βαζω τα βουντου, βαζεις τις καρφιτσες? χαχαχαχα)
ευκολα!!!! χα χα χα χα
κοιτα την! αμεσως πεταχτηκε!
Αν δεν είμαστε και λίγο "αγαθοί", όπως λες, δεν πρόκειται ποτέ να κάνουμε κάποια φιλία ή σχέση της προκοπής!
Αν είμαστε επιφυλακτικοί και καχύποπτοι εξ αρχής με τους πάντες, αυτό σίγουρα θα δηλητηριάσει την όποια σχέση και θα μαραθεί πριν ακόμη μπουμπουκιάσει!
Αλλά, απ' την άλλη, πόσες σφαλιάρες αντέχουμε να τρώμε ρε γμτ;
Προσωπικά νομίζω πως αξίζει να παίρνουμε τα ρίσκα μας, να εμπιστευόμαστε κάποιους ανθρώπους κι ας απογοητευόμαστε τελικά...
Να ξερες ποσο θα ηθελα να το κανω ενα cory-paste και να το στειλω σε μια δικη μου "φιλη"...!!!
@daydreamer: ολες εχουμε τελικα τετοιες καλες ''φιλες'' μου φαινεται...
exofthalmi, όπου γάμος και γιορτή, πετάγομαι, βεβαίως-βεβαίως!!!
Ασκαρ, δεν έχεις άδικο, πήρα το ρίσκο μου και κάποιες στιγμές πραγματικά ένιωσα ότι είχα αποκτήσει μια νέα καλή φίλη. Απλά τώρα λυπάμαι που όλα ήταν μια οφθαλμαπάτη.....
daydreamer, για σένα ελεύθερα! copy-paste και αποστολή σε όποια "φίλη" θέλεις!!!!!
Δεν ξέρω αν είναι πραγματική η ιστορία σου αλλά εγώ είμαι τυχερός και έχω 4 πραγματικούς φίλους.
ανακοινωνις:
ΟΛΑΙ ΑΙ ΑΠΑΤΗΜΕΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑΣ ΦΙΛΑΣ ΦΙΛΕΣ, ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΩΣ ΑΧΑ ΧΟΥ ΧΑ, ΔΙΑ ΜΑΖΩΞΙΝ ΜΙΚΡΗΣ (τοση δα) ΤΕΛΕΤΗΣ, ΙΝΑ ΧΑΣΩΜΕΝ ΠΡΩΗΝ ΦΙΛΑΙ-ΦΙΔΙΑ...
διορθωσις: ΧΕΣΩΜΕΝ (ηθελα να ειπω)
Σ'ευχαριστω τοοοσο πολυ!!!Ελα ομως που δεν τολμω να εκφραστω για το συγκεκριμενο θεμα ουτε καν με cory- paste...Ποσο μαλλον να γραψω κι εγω η ιδια...
Iωάννη, αληθινότατη!!!
exofthalmi, με τις ευλογίες σας!!!
daydreamer, ως πότε όμως θα μας πληγώνουν???
Οτι σας χαλάει πετάξτε το.
Η ζωή είναι μικρή.
Post a Comment