4.12.2008

Σε τρεις μήνες

Από μικρό παιδί φοβόμουν το θάνατο.

Δεν θυμάμαι πόσο μικρή ήμουν όταν οι γονείς μου μού αποκάλυψαν ότι δεν υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση, κι ότι επιστρέφουμε από εκεί που ξεκινήσαμε: στο χώμα.

Στα παιδικά μου χρόνια λοιπόν, για κάποιο διάστημα σκεφτόμουν: «ποιός θα πεθάνει πρώτος; Ο μπαμπάς ή η μαμά;»
Κι αυτή η σκέψη με βασάνιζε μέχρι την εφηβεία.

Στα εφηβικά μου χρόνια, δεν σκεφτόμουν καθόλου το θάνατο.

Τον ξαναθυμήθηκα λίγο μετά τα εικοστά μου γενέθλια, όταν ανακάλυψα κάτι πολύ σοβαρό για την υγεία μου. Μην με ρωτήσετε τι, δεν θα αποκάλυπτα ποτέ στο διαδύκτιο κάτι τόσο προσωπικό.

Μετά από χρόνια, τον ξαναξέχασα και συνέχισα φυσιολογικά τη ζωή μου.

Ένα βράδυ, ενώ κοιμόμουν, ήρθε σαν κλέφτης και άρπαξε την μητέρα μου. Όταν ξύπνησα πίστεψα ότι η γρήγορη μετάβασή της στο νοσοκομείο θα την γλύτωνε. Τελικά, μετά από ένα δύωρο περίπου, ο γιατρός μού ανακοίνωσε ότι «η μητέρα σας απεβίωσε».

Έτσι, τον ξαναέβαλα στη ζωή μου τον θάνατο και μου λύθηκε κι η απορία των παιδικών μου χρόνων.

Πάνε πάνω από τέσσερα χρόνια από τότε. Η πληγή μου είναι ακόμα ανοιχτή, μα συνήθισα τον πόνο και δεν με ενοχλεί τόσο συχνά όσο παλιά.

Δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια, ο θάνατος εγκαταστάθηκε στις σκέψεις μου και με την πρώτη ευκαιρία μου τις κάνει μακάβριες.

«Ποιός θα πεθάνει πρώτος; Ο μπαμπάς μου ή ο θείος μου; Ο Χ ή ο Α;»
«Ποιός θα πεθάνει πρώτος; Εγώ ή ο άντρας μου;»

«Ποιός θα πεθάνει πρώτος; Εγώ ή η καλύτερή μου φίλη;»

«Ποιός θα πεθάνει πρώτος από όλους τους αγαπημένους μου φίλους και φίλες;»

«Ποιός θα έρθει στην κηδεία μου;»

«Θα λείψω σε κανέναν;»

«Ποιός θα παρηγορήσει το παιδί μου (αν αποκτήσω ποτέ) όταν θα πεθάνω;»

«Θα καταφέρω να ξυπνήσω το πρωί, ή θα πεθάνω στον ύπνο μου;»

Αυτές είναι οι σκέψεις που κάνω κατά καιρούς. Το ξέρω ότι δεν είναι φυσιολογικό κι ότι πρέπει κάτι να κάνω γι’αυτό.

Όταν γύρω μου δεν συμβαίνουν δυσάρεστα, νιώθω καλύτερα και δεν κάνω καθόλου μαύρες σκέψεις. Αντιθέτως, σκέφτομαι ότι «Αυτή είναι η λογική πορεία ενός όντος. Γέννηση, ζωή, γήρας, θάνατος. Ας χαρούμε τη ζωή, κι ότι γίνει ας γίνει».

Έτσι σκεφτόμουν τους τελευταίους μήνες.

Μα κάτι έγινε και πάλι κάνω μαύρες σκέψεις.

Δεν θέλω να μου λυθούν και οι υπόλοιπες απορίες, όπως μου λύθηκε η παιδική μου.

Θέλω σε τρεις μήνες από σήμερα, να έχω να σας πω πολύ καλά νέα για ένα κορίτσι που αγαπάω πάρα πολύ και που μου λείπει αφάνταστα και που την σκέφτομαι συνέχεια και που παρακαλάω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να γίνει καλά και να ξαναχαμογελάσει και να ξανακάνουμε χαβαλέ και να ξαναπάμε μαζί διακοπές και να κάνουμε επιτέλους αυτό το ταξίδι στην Ιταλία που τόσο ήθελε και να την σφίξω στην αγκαλιά μου και να της δώσω δυό ζεστά φιλιά στα ροζ της μαγουλάκια.

Θέλω σε τρεις μήνες από σήμερα να είναι η σημερινή και η χτεσινή και η προχτεσινή μέρα και ο τελευταίος μήνας μια ανάμνηση.

Θέλω η 12η Ιουλίου να είναι μια χαρούμενη μέρα.

Άνιμα Ράνα

9 comments:

patsiouri said...

Σε τρείς μήνες θα ξέρει??? Κάτι κατάλαβα...

Ασκαρδαμυκτί said...

Εγώ θα σου πρότεινα, σε κάθε περίπτωση, να σου κάνω το τραπέζι στις 12 Ιουλίου!
Κι αν είναι στην Αθήνα η Σνουπίτσα, να είμαστε εκεί όλη η τάξη του "Φιλοσοφούμεν"! χεχε

daydreamer said...

Aστα και γω τις ιδιες σκεψεις κανω ποτ-ποτε και μου κοβονται τα γονατα!!Ελπιζω πραγματικα να πανε ολα καλα!!!Εχετε ολες τις θετικες μου σκεψεις!!!

marilia said...

Αγκαλίτσα. Τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοση!

αρφ!

Anonymous said...

Κοριτσάκι μου μη στεναχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά και θα είστε ξανά με τη φίλη σου γερές και οι δύο κι ευτυχισμένες. Όλη η σημερινή θετική μου ενέργεια σε σένα!!
Φιλάκι

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Ωωωω.... ψυχή μου, μην το ζαλίζεις τόσο το μυαλό ..ποιός...ποιός...πότε... και μην καταστρέφεις το παρόν σου.

Να ζείς έντονα το σήμερα με ελπίδα για το αύριο.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ....ΤΟ ΠΑΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ.
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Hlias said...

Την καλησπερα μου στην γλυκια βατραχινα του διαδυκτικου!!.
Ελπιζω να με θυμασαι ε; Δεν πειραζει που χαθηκα για τοοοσο πολυ καιρο, χειμωνας ηταν!

Σε 3 μηνες θα ειναι Ιουλιος και τον Ιουλιο παντα συμβαινουν ομορφα πραγματα χωρις εξερεσεις!!

Καλος σε ξαναβρησκω!!!

Ασκαρδαμυκτί said...

Καλή ανάσταση βάτραχε!
Τις ευχές μου και στον πάπο!

anima rana said...

patsiouri, οπως πάντα, τα πιανεις αμέσως! Σε 3 μήνες θα ξέρουμε. Μέχρι τότε, υπομονή.

Ασκαρδαμυκτί, δέχομαι την πρόσκληση από τώρα! Σνουπίτσα, σου'ρχομαι για αγκαλίτσα!! ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Φυρδην-μιγδην, ακολουθώ πιστά την συμβουλή σου!

Hlia, ΠΟΥ χάθηκες??? επεσες σε ...χειμερία νάρκη?? Τον Ιούλιο θα σου'χω σίγουρα ευχάριστα νέα. Σίγουρα!