12.16.2007

Ημέρα πρώτη... με κομένη την ανάσα





Ξεκίνησα να σας γράφω ένα τεράστιο ποστ για το πώς πέρασα την πρώτη μου μέρα στο Χονγκ Κονγκ και το κωλο-μπλόγκερ τελευταία στιγμή τα έσβησε όλα!





Δεν μπαίνω στη διαδικασία να τα ξαναγράψω από την αρχή, θύμωσα!





Μου λείψατε πάρα πολύ και θα σας τα περιγράψω όλα χαρτί και καλαμάρι!





Προς το παρόν, αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από την πρώτη μέρα στο Χονγκ Κονγκ ήταν αυτό που ένιωσα όταν άνοιξα την κουρτίνα του δωματίου μου για να δω την θέα.





Μου κόπηκε η ανάσα!





Ήμουν στον εικοστό τρίτο όροφο ενός ξενοδοχείου με σαράντα πέντε ορόφους!


Έμεινα κλεισμένη όλη την υπόλοιπη μέρα στο δωμάτιο, για να προετοιμαστώ ψυχολογικά. Είχα φύγει από την Ελλάδα το Σαββατο, είχα φτάσει εκεί Κυριακή και τα μαθήματα ξεκινούσαν την Δευτέρα.

..... ποιός ξέρει τι θα με περίμενε.

6 comments:

marilia said...

Να προσέχεις το βατ(ρ)αχάκι μας! :)

Σνουποφιλί! :)

Ασκαρδαμυκτί said...

Να προσέχεις τα βατραχοποδαράκια σου! Τα τρώνε σε κείνα τα μέρη!
Φιλάκια!

patsiouri said...

Tι σε περίμενε καλό μου σ'αυτή την αισχρή χώρα που τρώνε σκυλάκια???????????
Μη μας κρατάς σε αγωνία!

daydreamer said...

Eλπίζω τα καλύτερα!!Καλά να περνάς και να μας λες εντυπώσεις και σε μας που δεν έχουμε πατήσει το ποδαράκι μας σε τόσο μακρινά μέρη!!

Νicola Beerman said...

...ποτε εφυγες και δεν το καταλαβαμε;

anima rana said...

σνουπίτσα, προσεξα πολύ, γι'αυτό τα κατάφερα και επέστρεψα!

Ασκαρδαμυκτί, φορούσα ψηλές μπότες για να μην παρουν πρέφα τα βατραχοπόδαρά μου και βρεθώ σε καμιά κατσαρόλα ξαφνικα!

patsiouri.....μία βδομάδα, μόνο 2 σκύλους είδα να πηγαίνουν βόλτα με τα αφεντικά τους. Δεν θέλω να σκέφτομαι πού ήταν οι υπόλοιποι....


daydreamer, μεγάλη εμπειρία, αλλά... σαν το σπίτι μου, πουθενά!

Nicola, ... στα κλεφτά!!!!