11.13.2007

Kotetsi express!!

Απ’ότι φαίνεται τελικά είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγει κανείς από τον χείμαρρο που λέγεται «επαγγελματική άνοδος» και «επαγγελματική καταξίωση».

Δεν ξέρω, ειλικρινά, αν αυτό που βιώνω λέγεται έτσι. Αν αυτό είναι όμως τελικά η ... επαγγελματική καταξίωση και άνοδος, πονάει πολύ!

Το κοτέτσι μας τρέχει σαν την ταχεία. Το φωνάζω «κοτέτσι εξπρές», όπως το «όριεντ εξπρές» της μακαρίτισσας της Άγκαθα Κρίστι που λατρεύω. Βέβαια στο «όριεντ» είχαμε και έγκλημα, αλλά πού ξέρεις? Και το «κοτέτσι εξπρές» δεν παέι πίσω!

Υποτίθεται ότι είμαστε σε πάρα πολύ καλό δρόμο, μιας που ένας νέος κόκκορας θα έρθει στην ομάδα μας ώστε να επωμιστεί κι αυτός μέρος της ατελείωτης δουλειάς μας. Μέχρι να εκπαιδευτεί, βέβαια, και να μπορέσει να μπει γερά στο παιχνίδι... εμένα θα με έχουν πάρει τέσσερις!

Το ασθενοφόρο βρίσκεται έξω από το κοτέτσι και όποτε κάνω να βγω, οι τέσσερις τύποι ντυμένοι στα λευκά, κάνουν ‘ντου’ από την πίσω πόρτα του οχήματος και βγάζουν το φορείο.

«Ετοιμη, Άνιμα?» ρωτούν κάθε φορά με χαμόγελο, μα εγώ τους κάνω μια γκριμάτσα και απογοητεύονται.

Προχτές πέρασε και ο κύριος Κόρακας, ο... νεκροθάφτης του δάσους! Μπήκε με τουπέ στο κοτέτσι λέγοντας με στόμφο και καμάρι «Πού είναι το βατράχι Άνιμα Ράνα? Το βατράχι σας λέω!!» και το κεφάλι μου εμφανίστηκε μέσα από μια ντουζίνα χρυσά αυγά!

«Αααα! Ώστε εδώ είσαι, μικρό αμφίβιο? Για πλησίασε, έχουμε και δουλειές!!»

Τον πλησίασα δειλά-δειλά κι όταν έφτασα δίπλα του, το μαύρο κοράκι έβγαλε τη μεζούρα κι άρχισε να μου παίρνει τα μέτρα!

«Οοοοχι, δεν θα την πατήσω όπως τότε που τα κακάρωσε ο κυρ Θύμιος το ρακούν και δεν είχα έτοιμη την κάσα και μου πήρε τη δουλειά ο ανταγωνιστής μου, ο Νυφίτσας!»

Εγώ τον κοίταζα με απορία, αλλά στεκόμουν ήσυχο κι ακίνητο βατραχάκι.

Ο κόρακας τελείωσε το μέτρημα, σήκωσε το ημίψηλο καπέλο του με σοβαρότητα και είπε:

«Τα σέβη μου. Κοίταξε μην παχύνεις άλλο από ‘δω και πέρα. Κύριοι, αντίο σας.»

Κι έφυγε.

«Να μην παχύνω άλλο από ‘δω και πέρα????» είπα κοιτάζοντας τις κότες γύρω μου. Αυτές με κοιτούσαν με την ίδια απορία που τις κοιτούσα κι εγώ, οπότε δεν μπήκα στον κόπο να ανοίξω διάλογο.

Γύρισα πίσω στη δουλειά μου, στα χρυσά αυγά μου. Τα αγαπώ πολύ αυτά τα αυγά. Μ’αρέσει να τα παρακολουθώ καθώς μεγαλώνουν, πως αναπτύσσονται και, κάποιες φορές, πως διαλύονται. Μαθαίνω πολλά από αυτά. Τόσο πολλά, που στο τέλος θα ξεχάσω ότι είμαι ένα απλό βατράχι και θα πιστέψω ότι είμαι ο Μίδας, που ότι έπιανε γινόταν χρυσός. Θα ξεχάσω ότι αυτά τα αυγά στην πραγματικότητα δεν είναι δικά μου, κι ότι δεν πρέπει να θυσιάσω και τη ζωή μου κλωσσώντας τα. Θα ξεχάσω ότι είμαι βάτραχος και θα νομίζω ότι είμαι κότα! Κουακ ή Κουάξ??

Λέτε?

Θέλω να πιστεύω ότι ο νέος κόκκορας, που μας έρχεται από το διπλανό κοτέτσι, θα με βοηθήσει πολύ κι έτσι θα μπορέσουμε κι οι δύο να έχουμε φυσιολογικές ζωές από ‘δω και πέρα.

Βέβαια, αυτό το κοτέτσι έχει και τα τυχερά του, αλλά θα σας τα αποκαλύψω στο επόμενο ποστάκι.

Ένα μόνο θα σας πω, κλείνοντας, για να σας δώσω μια ιδεά.

Πετάει ο βάτραχος?????

Εεεεεε????

Πετάει???

Σας φιλώ!

ΚουάΞ!

18 comments:

PD said...

Είναι η γνωστή κινέζικη παροιμία ντίαρ...
Πρόσεχε τι εύχεσαι, μπορεί να σου συμβεί. Κουράγια

anima rana said...

γειά σου p.d. και χαίρομαι που στεκόσουν σαν... κόρακας πάνω από το pc και είδες το ποστάκι μόλις βγήκε!

Anonymous said...

Χμμμ κάτι καλό μαγειρεύεται...

Anonymous said...

Ταξιδάκι ίσως???

Anonymous said...

μου εξηγείς πως επιζεί ένας βάτραχος σε ένα κοτέτσι???
πως έμπλεξες με τόσες κλώσσες και κοκκόρια???
τι σου έχουν κάνει κοριτσάκι μου???
βρες καλύτερα μια λίμνη να αράξεις...

Μαράκι said...

Το δικό μου το κολοχανείο δεν μας πετάει πουθενά ούτε καν για ενα σεμινάριο μέχρι τη Θεσσαλονίκη....

Ασκαρδαμυκτί said...

Μαράκι, ο καθένας με τον πόνο του εδώ μέσα!

Βατράχι, δεν ζητάς να σε προσλάβουν στο κωλοχανείο της Μαρίας;

patsiouri said...

Μαράκι και βατράχι ανταλλάξτε δουλειες!

Μαράκι τί έγινε ρέ, ακόμα δέν ήρθαμε μας λείπει η μανούουουλααααα?????

Βατράχι βάλε όλη σου τη μαεστρία άν όντως χρειαστεί να πάει κάποιος με το φορείο...αυτός να είναι ο καινούριος...

Είναι σκληρή η ζωή...

anima rana said...

evita, βλέπω έχεις μαντικές ικανότητες! Πρώτα το γλυκό του κουταλιού, τώρα το ταξιδάκι....

spaigeck, μόνο εγώ το ξέρω πώς επιβιώνω μέσα σε τόσα.. πέπουλα!

Μαράκι, όλα κατά βάθος κωλοχανεία είναι. Άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο. Εγώ είμαι στο κοτέτσι πάαααααααρα πολλά χρόνια και είναι η 1η φορά που βάζουν ΒΑΘΙΑ το χέρι στην τσέπη για εκπαιδευτικούς λόγους. Ή είμαι πολύ αξιόλογη ή.... πολύ ΗΛΙΘΙΑ!

Ασκάρ, τι βλέπω εδώ? Πικρόχολος ο εκλεκτός καθηγητής μας? Και με το Μαράκι και με το βατραχάκι?? Αχου το μωρε, έλα να σου κάνω μια αγκαλίτσα!!!

patsiouri, και δουλειες να αλλάξουμε με το Μαράκι, πάλι θα γκρινιάζουμε. 'Οσο για τον 'καινούργιο', μου φαίνεται γερό σκαρί. Για να δούμε πόσο θ'αντέξει...

Ασκαρδαμυκτί said...

Υπέροχη ήταν η ... βατραχοαγκαλία σου!
Σ' ευχαριστώ!

Μαράκι said...

Για να μην γκρινιάζουμε για τις δουλειές πρέπει να είναι με παροχές και ωράριο δημοσίου και λεφτά τριπλάσια του τελωνιακού...

PATSIOURI όλοι μου λείψαν απο πάνω πάνε 2 μήνες που έχω να τους δω...

Ασκαρ κανένα κωλοχανείο δεν με κρατάει πολύ αν μου τη βαρεσει φευγω και εκτος συνόρων...

Anonymous said...

τι θά γίνει μέ τον Αλαν-τό μπαράκι
δέν έχει συνέχεια?

marilia said...

Μωρέ... πετάει και παίρνει και επιβάτες!!!

Πρόσεχε το βατραχάκι, το συμπαθώ πολύ! :)

αρφ!

annamaria said...

Μωρε βατραχακι μου να σου πω ποσο χαζη ξανθια ειμαι?
Οσο σε διαβαζα πιστευα οτι θα μας εγραφες πως περιμενεις μικρουλικο βατραχακι στη ζωη σου....
μη με ρωτησεις γιατι...δεν ξερω...
ισως το "μην παχυνεις" που εγραψες ....
ισως που σκεφτομουν πως πριν λιγες μερες ειχαμε 17 Νοεμβριου και εχεις και εσυ τη δικια σου "επετειο" να θυμασαι....
Μη με παρεξηγεις....
Τα φιλια μου!!

Σικελια said...

βατραχάκι μου γλυκό, αφού το λες και μόνο σου. δεν αξίζει να θυσιάζεσαι για τα χρυσά αυγά κανενός. εσύ πρέπει να φροντίζεις την λιμνούλα σου. να είναι όλα τα ζωάκια της ευχαριστημένα, να έχει νούφαρα και να είναι καθαρή.
στα λέω, όχι τίποτα άλλο, μα για να τα ακούσω κι εγώ. άτιμο πράγμα η προαγωγή!
ένα χαμόγελο :)

Anonymous said...

Oi, achei seu blog pelo google está bem interessante gostei desse post. Gostaria de falar sobre o CresceNet. O CresceNet é um provedor de internet discada que remunera seus usuários pelo tempo conectado. Exatamente isso que você leu, estão pagando para você conectar. O provedor paga 20 centavos por hora de conexão discada com ligação local para mais de 2100 cidades do Brasil. O CresceNet tem um acelerador de conexão, que deixa sua conexão até 10 vezes mais rápida. Quem utiliza banda larga pode lucrar também, basta se cadastrar no CresceNet e quando for dormir conectar por discada, é possível pagar a ADSL só com o dinheiro da discada. Nos horários de minuto único o gasto com telefone é mínimo e a remuneração do CresceNet generosa. Se você quiser linkar o Cresce.Net(www.provedorcrescenet.com) no seu blog eu ficaria agradecido, até mais e sucesso. If is possible add the CresceNet(www.provedorcrescenet.com) in your blogroll, I thank. Good bye friend.

daydreamer said...

Βατραχακι εισαι καλα?Ζεις?

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

΄Ολα μπορούν να συμβούν σε τούτη την παλιοζωή.
Τον ήξερα να πηδάει (το βάτραχο καλέ..), τώρα αν του προκύψει και πέταγμα σαν του γαϊδαρου στη διαφήμιση...άσχημα θα είναι;

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές