7.11.2007

Δεν είμαι χαζή, παριστάνω τη χαζη!

Είναι γεγονός ότι από μικρός γυρίνος, ήμουν ήσυχο πλάσμα.

Δεν ήμουν ποτέ το εκνευριστικό μωρό που κάθε μισή ώρα ουρλιάζει ασταμάτητα και αδυσώπητα στο κλάμμα και σου’ρχεται να το πνίξεις και σκέφτεσαι “I created a monster!!!!”.

Δεν ήμουν ποτέ το ζωηρό νήπιο που όλα τα πιάνει, όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, όλα τα σπάει, όλα τα λερώνει, όλα τα αλλάζει θέση και οι υπόλοιποι τρέχουν σαν βλάκες από πίσω του σκεπτόμενοι «Τι σκατόπαιδο Χριστέ μου!».

Δεν ήμουν ποτέ το παιδάκι που όταν το παίρνουν οι γονείς μαζί τους σε κοινωνική επίσκεψη, φεύγουν στο πρώτο μισάωρο γιατί το κακομαθημένο, το σκασμένο το κωλόπαιδό τους αναστάτωσε τους πάντες, έσπασε δυο βάζα, ανέβηκε με βρώμικα παπούτσια στον καναπέ, τράβηξε την ουρά του σκύλου και έκανε εμετό στην αγκαλιά της οικοδέσποινας, οπότε όλοι οι καλεσμένοι σκέφτονται «Αμάν πια αυτά τα κακομαθημένα! Ενα χεράκι ξύλο δεν μπορούν να τους ρίξουν αυτοί οι γονείς τους?».

Δεν ήμουν ποτέ η έφηβος που αντί να στρώσει τον κώλο της κάτω να διαβάσει, αντέγραφε στα διαγωνίσματα, έκανε κοπάνες κι έπαιρνε κακούς βαθμούς, για να σκέφτονται οι γονείς κι οι καθηγητές «Τς – τς – τς, ποιός ξέρει τι θα απογίνει όταν τελειώσει το σχολείο».

Δεν ήμουν ποτέ η φίλη χωρίς αισθήματα, που το μόνο που σκέφτεται είναι να σου κλέψει τον γκόμενο για να αποδείξει στον εαυτό της ότι είναι καλύτερη από σένα και που φροντίζει πάντα πίσω από την πλάτη σου να σε κατηγορεί, ώστε στο τέλος να σκεφτείς «Τι φίδι έτρεφα στον κόρφο μου....».

Δεν ήμουν ποτέ η εύκολη γκόμενα, το πήδημα μιας βραδιάς, η ξεπέτα, αυτή που εύκολα την κοροϊδεύεις, ούτε αυτή που μπορούσε να κερατώνει το αγόρι της χωρίς κανένα πρόβλημα, ώστε να σκεφτεί κανείς γι’αυτήν «Καλό πουτανάκι κι αυτό».

Δεν ήμουν ποτέ η υπάλληλος, που α) βαριέται να δουλέψει β) θεωρεί υποτιμητικό να στείλει φαξ και να βγάλει φωτοτυπίες γ) φοβάται να ασχοληθεί με κάτι περίπλοκο δ) το παίζει «γαμάω και δέρνω» ε) δηλώνει συχνά «εγώ είμαι η αρχαιότερη εδώ μέσα» (ακόμα κι αν αυτό είναι αλήθεια) στ) είναι αγενής και ανάγωγη, ώστε οι συνάδελφοι να την κοιτάζουν και να σκέφτονται «Αυτή ή έχει μπάρμπα στην Κορώνη ή πηδιέται με τον Πρόεδρο!»

Δεν ήμουν ποτέ κορίτσι χωρίς αισθήματα, που βλέπει ένα κουτάβι ή ένα μωρό ή έναν ηλκιωμένο να υποφέρει και μένει ανέκφραστη και αμέτοχη. Που μπορεί να ενδιαφέρεται μόνο για την δική της καλοπέραση και η δυστυχία των άλλων την αφήνει παγερά αδιάφορη, ώστε όλοι να σκέφτονται "Τι παρτάκιας!"

Δεν ήμουν ποτέ ο άνθρωπος που μπορεί να κοιτάει τον ουρανό και να μην νιώθει δέος που είχε την τύχη να βρίσκεται πάνω σ’έναν φωτεινό πλανήτη, στη μέση του σκοτεινού χάους, ζωντανός και να μην βουρκώνει γι’αυτό. Που να μπορεί να σκεφτεί για μένα ο Θεός «Χμ! Αυτόν τον άνθρωπο για ποιόν ακριβώς λόγο τον έφερα στον κόσμο? Περιττός μου φαίνεται....»

.........

Αφού λοιπόν δεν υπήρξα ποτέ τίποτα από τα παραπάνω, γιατί δεν απέκτησα ποτέ αδερφάκι?

Και γιατί αντί να ακούω «μπράβο» για το 18άρι, άκουγα «γιατί δεν έγραψες 20 ???».

Και γιατί αντί να έχω δίπλα μου πολλές αδερφικές φίλες, κατέληξα να έχω μία που ζει στο εξωτερικό εδώ και δώδεκα χρόνια, μία που ψάχνεται να φύγει και μία που κάποτε ήταν φίλη μου, μέχρι που πηδήχτηκε με τον πρώην μου???

Και γιατί να έχω φάει το δούλεμα της αρκούδας από γκόμενους (οι οποίοι ήταν - εκτός από μαλάκες - και ελάχιστοι!) μέχρι να βρω επιτέλους τον έναν και μοναδικό???

Και γιατί να έχω προϊσταμένους που κάνουν ό,τι μπορούν για να μου δείξουν ότι δεν αξίζω, αλλά μόλις τελικά αποχωρώ, συνειδητοποιούν πόσο πολύτιμη ήμουν? Γιατί να έχω συναδέλφους που έκαναν ένα χρόνο να μου μιλήσουν όταν πήρα προαγωγή, μα τώρα που άλλαξα κοτέτσι, τους έχει λείψει η βοήθειά μου??

Και γιατί να πρέπει να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που π.χ. τους αρέσει να πηγαίνουν για μπάνιο στη θάλασσα έχοντας ξεχάσει δήθεν τάχα μου ότι είμαι κι εγώ εκεί κοντά (όσοι διαβάζουν τα ποστάκια μου από πέρσι το Καλοκαίρι, θα θυμούνται), που τους αρέσει να μου συμπεριφέρονται λες και είμαι δέκα χρόνια μικρότερή τους (ενώ είμαι αρκετά χρόνια μεγαλύτερή τους), που τους αρέσει να μου δίνουν εντολές ενώ εγώ ποτέ δεν τους έχω υποδείξει το παραμικρό, που χαίρονται γενικώς να με κάνουν να νιώθω άσχημα ???

Δεν ζήλεψα ποτέ κανέναν. Γιατί να με ζηλεύουν?? Εμένα?? Τι έχω εγώ που δεν έχουν αυτοί??

Και γιατί τελικά ο... Θεός, που με κοιτούσε μέσα από το σκοτεινό χάος, με άφησε ένα μεσημέρι να κοιτάω σαν μαλάκας τα αποτελέσματα κάποιων ιατρικών εξετάσεων και, κάποια χρόνια μετά, μου πήρε και τον γονιό που ποτέ δεν είχε παράπονα από εμένα???

Ποτέ δεν έβλαψα, ούτε ζωάκι, ούτε λουλούδι, ούτε άνθρωπο. Γιατί ο άνθρωπος να καίει, να σκοτώνει, να καταστρέφει ό,τι αγαπώ???

Ποτέ δεν έκανα την έξυπνη σε κανέναν και καμία. Γιατί οι άλλοι να μου κάνουν τους έξυπνους??

Κι έτσι, τώρα εγώ σκέφτομαι "Πώς θα μπορέσω να δώσω σε μερικά άτομα να καταλάβουν ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΧΑΖΗ, ΠΑΡΙΣΤΑΝΩ ΤΗ ΧΑΖΗ ???"

13 comments:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Μοιάζουμε το ξέρεις;...
Κι' εγώ επίσης δεν "ΗΜΟΥΝ ΠΟΤΕ"
και αναρωτιόμουν διαρκώς "ΚΑΙ ΓΙΑΤ"
΄Ομως εγώ ύστερα από "τον ένα και μοναδικό" δε με νοιάζει ΤΙΠΟΤΕ!
Εξακολουθώνα κάνω ευσυνείδητα τη δουλειά μου στο γραφείο, να χαμογελώ στον κόσμο και στο σπίτι να ξαναγεμίζω τις μπαταρίες μου από τη στοργή και την αγάπη του ΕΝΟΣ!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Μαράκι said...

Βατραχάκι μου δεν έχει σημασία τελικά, κι εγώ πάντα αναρωτιόμουν γιατι ενώ έδειχνα τον καλύτερο εαυτό μου τελικά σαν ανταπόδοση επαιρνα τα χειρότερα αλλά τελικά έτσι είναι ο κόσμος, έτσι είναι η ζωή, οτι κάνεις να το κάνεις για σένα, για να νοιώθεις καλά εσύ κι ασε τους άλλους να κουρεύονται.
Τώρα με την απόφαση που πήρα να κατέβω βλέπω οτι ακόμα και φίλοι μπορούν να γίνουν πολύ κακοί και αντι να σου συμπαρασταθούν να προμηνύουν την καταστροφή αλλά εχω μάθει πια , η μεγαλύτερη εξυπνάδα είναι να μην ασχολείσαι.

patsiouri said...

Ε όχι και η αρχαιότερη εκεί μέσα, άντε ρε καπνικαρέα, χα χα χα!!!

Αδερφάκι δέν ξέρω γιατί δέ σου κάνανε καλή μου, δέν τους ρώτησες ποτέ??? Ίσως ήσουν τόσο πολύτιμη πριγκηπέσσα που δέν τους έκανε καρδιά να ασχοληθούν και με άλλο παιδάκι...

Κακός κόσμος υπάρχει, το κακό είναι και ότι πολλαπλασιάζεται...ραγδαία...
Εγώ δέν είμαι καθόλου κακιά, μα καθόλου, αλλά δέν είμαι και θύμα, εδώ και πολύ καιρό...Μπορώ να γίνω όσο κακιά χρειαστεί τώρα πιά, γιατί δέ μπορούμε να τους αντιμετωπίζουμε όλους με το ίδιο σκεπτικό...ότι δίνουν...αυτό και θα πάρουν, τέλος!

Και άν σε πειράξει κάποιος, ο δεύτερος εαυτός του πατσιουρίου, η ΚΑΚΙΑ ΛΟΥΣΥ, είναι πρόθυμος να βοηθήσει να του κάνουμε τη ζωή κόλαση...

Όσο για το βατραχούλη και το μικρό σας τετραποδάκι-παιδάκι...στα χρώσταγε η ζωή αγάπη μου, το ξέρεις...

Εγώ δέν έχω χάσει ακόμη μαμά, έχω χάσει όμως την ξαδερφούλα μου που είμασταν σάν αδερφές αλλά και την καλύτερή μου φίλη, η μία το 99, η άλλη το 2003...καταλαβαίνεις τώρα γιατί έγινα χαζοχαρούμενο...

Η μαμά μου πάλι, πέρασε πρόσφατα το αντίθετο από σένα, μέχρι να βγεί η βιοψία μου...και δέ μίλαγε η καημένη...απλά γκρίζαρε...

patsiouri said...

ΚΑΠΝΙΚΑΡΕΑ, με κεφαλαία το ήθελα και μου ξέφυγε!

anima rana said...

Γλαρένια μου, κι εγώ το ίδιο κάνω. Ευτυχώς που υπάρχει αυτός ο ένας και μοναδικός και κλείνοντας την πόρτα του σπιτιού μου, μπαίνω στον Παράδεισο κλειδώνοντας έξω την Κόλαση!

Μαράκι, είδες οι.. φίλοι? Αντί να χαρούν με τη χαρά σου, σού την λένε κι από πάνω. Αλλά μην μασάς εσύ! Απλώς ζηλεύουν...

Πατσιουράκι, ναι, ναι ΚΑΠΝΙΚΑΡΕΑ!!! χα χα χα χα χα. Μου φαίνεται ότι κι εγώ θα πρέπει να γίνω κακιά σιγα σιγα...

daydreamer said...

Τα έχω σκεφτει σχεδον όλα οσα αναφέρεις και αναρωτιέμαι:Γιατί να μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων?Μήπως τελικά λίγη αναισθησία δε θα έβλαπτε?


ΥΓ:Τα αδέλφια δεν μοιάζουν πάντα!

daydreamer said...

Ξέχασα να σου πω.Καλωσήλθες!!!Περασες καλά?Να μην τολμησω να πω καλό χειμώνα ε?

Anonymous said...

"Η ΤΑΝ Η ΤΑΠΑΡΑΤΑΝ"ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.

annamaria said...

Γιατί δε θα πρέπει να αφήσεις κανέναν να σε αλλάξει.
Γιατί δε θα κερδίσεις τίποτα αν το κανείς.
Γιατί με το να είσαι καλή δε σημαίνει πως είσαι και θύμα.
Γιατί μπορείς να κοιτάς τον καθρέφτη σου χωρίς να ντρέπεσαι.
Γιατί μόνο έτσι γελάς με την ανοησία των άλλων.
Γιατί μόνο έτσι μπορείς να κοιμάσαι ήσυχη τα βράδια
χωμένη στην αγκαλιά που εσύ διάλεξες!!
Γιατί δε θέλεις να γίνεις σαν και αυτούς!!
Γιατί πολύ απλά είσαι εσύ !
Γιατι εισαι το πιο γλυκο βατραχακι!

anima rana said...

annamaria.... βούρκωσα! Σ'ευχαριστώ!

daydreamer, προσπαθώ. Να μπαίνει απ'το ένα αυτί και να βγαίνει από τ'αλλο. Κάπου στη διαδρομή όμως, σφηνώνει, πανάθεμά το!!! Οσο για το.."καλό χειμώνα"...ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕΙΣ!!!!

sarafof, πολύ καλό!!! χε χε χε

Ασκαρδαμυκτί said...

Βατραχάκι, μπήκα με διάθεση να σου κάνω πλακίτσα, αλλά συγκινήθηκα με όσα διάβασα και άλλαξα διάθεση!

Τι κακό έχει ο χειμώνας βρε;
Θα πέσετε και σε χειμέρια νάρκη...

Anonymous said...

βατραχάκι.... μην δίνεις σημασία.
Άστους να λένε.... σημασία έχει να ξέρεις εσύ τι αξίζεις και όσοι σε αγαπούν το γνωρίζουν και εκείνοι...
φιλάκια....

~~kindergarden teacher ~~ said...

...αμα εσυ νοιωθεις καλα με τον εαυτο σου και οτι κανεις... μην σε νοιαζει τιποτα αλλο ....αργησα κιεγω να το καταλαβω αυτο..