Τι όμορφη που είναι η πόλη τον Αύγουστο,
Πιο ήσυχη, πιο σοβαρή, πιο μόνη....
Τι όμορφη που είναι η θάλασσα το Καλοκαίρι,
Ζεστή αγκαλιά, γαλάζιο χαμόγελο....
Τι όμορφη που είναι η φύση αυτήν την εποχή,
Ζωηρή, χαρούμενη και ενθουσιασμένη....
Πόσο με πληγώνει που η πόλη άδεια,
μοιάζει με γυναίκα που μόλις την βίασαν και την παράτησαν....
Πόσο με πληγώνει που η θάλασσα,
άνοιξε την αγκαλιά της και τη γέμισε σκουπίδια....
Πόσο με πληγώνει που η φύση έπαψε να χαμογελά,
επειδή πενθεί για τα παιδιά της που κάηκαν ζωντανά.....
----------------
Είμαστε μάρτυρες του τέλους το κόσμου, ελπίζω να το έχετε συνειδητοποιήσει αυτό...
3 comments:
Εγώ κρατάω μόνο το πρώτο μισό!
Για το πρώτο μισό....περιμένω 11 μήνες κάθε χρόνο και ύστερα φεύγω.
Τη λατρεύω άδεια την πόλη!
Για το δεύτερο μισό, τί κοινότυπο να προσθέσω...έχει αρχίσει ήδη η αντίστροφη μέτρηση...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
ακριβώς κι εγώ προσπαθώ να σκέφτομαι μόνο το πρώτο μισό, απλά μόλις βγώ από το σπίτι.. βλέπω το δεύτερο μισό κι απογοητεύομαι.
Post a Comment