ΒΑΛΙΑ - μέρος 9ο και τελευταίο

- Σας είπα την ιστορία μου. Πώς σας φάνηκε? Δεν είναι μια συνηθισμένη ιστορία? Γιατί στα δικά μου μάτια φαίνεται ιδιαίτερη? Γιατί?

- Γιατί, γλυκιά μου, δεν ήσουν έτοιμη να δεχτείς την πραγματικότητα, κι έτσι στα μάτια σου φαντάζει διαφορετική.

- Δεν ξέρω. Μετά από χρόνια, μπορεί και σε μένα να φανεί συνηθισμένη τελικά. Μα τα χρόνια δεν θα περάσουν για μένα…

- Αχχ… κορίτσι μου. Περνάνε τα χρόνια, κι είσαι μια χαρά.

- Σε λίγο θα φύγω. Μα πριν φύγω, την ιστορία μου θέλω να σας πω… Αλήθεια, θέλετε να σας πω μια παράξενη ιστορία?

- Μου την είπες την ιστορία σου, καρδιά μου. Τώρα εγώ θα φύγω και θα ξανάρθω αύριο με παρέα να σε δούμε, να κουβεντιάσουμε και να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε όοολα αυτά που σε μπερδεύουν, εντάξει?

Η ξανθιά γυναίκα σηκώθηκε. Αγγιξε με στοργή το χέρι της άλλης κυρίας και σκύβοντας τη φίλησε στα γυαλιστερά μαύρα μαλλιά της.

Άνοιξε την πόρτα του δωματίου και βγήκε σ’έναν μακρύ διάδρομο.

Στο δωμάτιο που άφησε πίσω της, η κυρία με τα μαύρα μαλλιά είχε μείνει εκεί που την άφησε. Κοιτούσε γύρω της σαν χαμένη. Το βλέμμα της έπεσε στο ανδρικό ρολόι που φορούσε στο χέρι της. Έμεινε να το κοιτάζει για δέκα δευτερόλεπτα και μετά τινάχτηκε από το κάθισμά της, άνοιξε την πόρτα του δωματίου της και άρχισε να τρέχει πίσω από την ξανθιά γυναίκα.

«Μαρίνααα!! Μαρίνααα!!» της φώναζε.

Η άλλη σταμάτησε τρομαγμένη. Ετρεξε προς το μέρος της μαυρομάλλας κυρίας. Την ίδια στιγμή δύο νοσηλευτές εμφανίστηκαν, αρπάζοντας την κυρία από τα μπράτσα.

«Όχι! Όχι! Μην την τραβάτε!» φώναξε η ξανθιά πλησιάζοντας. «Βάλια μου, γιατί βασανίζεσαι, γλυκιά μου?» της είπε με πολύ απαλό τόνο. «Όλα είναι εντάξει. Όλα τελείωσαν. Είσαι μαζί μου τώρα κι όλα θα πάνε καλά. Ελα! Πήγαινε να ξεκουραστείς. Αύριο έχουμε επισκέψεις».

Η Βάλια ξέσπασε σε κλάμματα. «Μαρίνα…» είπε μέσα από τους λυγμούς της. «Δεν μπορώ άλλο Μαρίνα… Βοήθησέ με».

Εκείνη την αγκάλιασε τρυφερά, της ψιθύρισε κάτι και την παρέδωσε σ’έναν από τους νοσηλευτές για να την οδηγήσει ήρεμα στο δωμάτιό της.

Μπήκε στο γραφείο της λυπημένη. Κάθησε, άνοιξε το παράθυρο κι άναψε ένα τσιγάρο. Ξεφύσηξε και κοίταξε έξω από το παράθυρο, στο κενό.

Είχαν περάσει οκτώ χρόνια από την τελευταία φορά που είχε δει τη Βάλια με σώας τας φρένας. Τότε, που είχαν βγει για φαγητό. Αχχχ…πόσο είχε εκπλαγεί η Μαρίνα εκείνη τη βραδιά.

Ο Βασίλης είχε επιμείνει αφάνταστα να βγουν όλοι μαζί. Εκείνη είχε καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και τον είχε προειδοποιήσει ότι δεν σκόπευε να παραμείνει μαζί του αν αυτός δεν αποφάσιζε τι θέλει πραγματικά από τη ζωή του. Μόλις όμως είδε ποιος ήταν ο Στέφανος, της λύθηκαν όλες οι απορίες.

Ναι, ναι. Ο Βασίλης κι ο Στέφανος δεν γνωρίστηκαν εκείνη τη βραδιά. Είχαν γνωριστεί σε μια ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης, τότε που ο Βασίλης είχε χάσει την αδερφή του, ενώ ο Στέφανος ήθελε να ψάξει μέσα του και να δεχτεί τον εαυτό του.

Εκείνη τη βραδιά στο εστιατόριο η Μαρίνα πήρε την απόφαση να σταματήσει οριστικά με τον Βασίλη. Τον ήξερε πολύ καλά και είχε ήδη μαντέψει τι θα συνέβαινε στη συνέχεια ανάμεσα σ’αυτόν και με τον άλλον, τον διεστραμμένο τον Στέφανο. Η Μαρίνα ήταν γεννημένη να βοηθάει τους ανθρώπους να λύνουν τα προβλήματά τους κι όχι να μπλέκει η ίδια σε προβληματικές καταστάσεις.

Κατά τη διάρκεια του δείπνου προσπάθησε πολλές φορές να ειρωνευτεί τον Στέφανο, αλλά ο Βασίλης επενέβαινε και την διέκοπτε κάθε φορά. Η δε Βάλια, δεν είχε καταλάβει τίποτα και δεν ήταν δουλειά της Μαρίνας να της ανοίξει τα μάτια.

Όταν παράτησε τον Βασίλη, αυτός έκλαιγε σαν κακομαθημένο παιδί φωνάζοντάς της «τώρα εγώ ποιάν θα έχω να παρουσιάζω στη μάνα μου???» . Εκείνη σχεδόν ουρλιάζοντας του απάντησε «Επιτέλους!!! Αποδέξου αυτό που είσαι!!! Σταμάτα να παίζεις θέατρο στη μάνα σου και, προς Θεού, μην διανοηθείς να κοροϊδέψεις την Βάλια!!! Ωρίμασε επιτέλους!!!»

Η Μαρίνα άλλαξε αριθμό τηλεφώνου και δεν ξαναεπικοινώνησε ποτέ με κανέναν τους.

Μέχρι εκείνη την ημέρα, όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο ιατρείο της.

«Παρακαλώ?»

«Καλησπέρα σας. Η κυρία Σωτηρίου Μαρίνα, η ψυχολόγος?»

«Μάλιστα»

«Μαρίνα, η Βάλια είμαι»

«Η Βάλια?...»

«Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Μην κάνεις ότι δεν με θυμάσαι Μαρίνα. Είμαι η Βάλια, η γυναίκα του Βασίλη!»

Η Μαρίνα έμεινε για λίγο αμίλητη.

«Δεν μιλάς ε? Νόμιζες ότι δεν θα σε ανακάλυπτα? Εμ, ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη!! Την πάτησες Μαρίνα!»

«Βάλια, τι εννοείς??»

«Τι εννοώ?? ΤΙ ΕΝΝΟΩ??? Εννοώ ότι πηδιέσαι Μαρίνα. Πηδιέσαι και με τον Βασίλη και με τον Στέφανο! Θα στο πω μια φορά και κοίταξε να το καταλάβεις. Μείνε μακριά από τον άντρα μου, γιατί θα σου κόψω τα πόδια!»

Η Μαρίνα, ψύχραιμη, απάντησε «Και πώς ακριβώς εσύ ξέρεις ότι .. πηδιέμαι ΚΑΙ με τους δύο? Μήπως κι εσύ κάνεις το ίδιο?»

«Μαρίνα, πρόσεξε καλά. Δεν το’χω σε πολύ να έρθω από εκεί και να σε πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια. Μου πήρες τον Στέφανο. Το πάλεψα, το προσπάθησα, το δέχτηκα. Δεν θα σε αφήσω να μου πάρεις και τον άντρα!»

«Για μισό λεπτό!» τη διέκοψε η Μαρίνα. «Αυτό σου έχουν πει? Αυτό έχεις καταλάβει κορίτσι μου?» Είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή της με τον Βασίλη και τα καμώματά του.

«Δεν χρειάστηκε να μου το πουν. Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Τηλεφωνάς μια στον έναν, μια στον άλλον. Δεν ντρέπεσαι? Πρόσεξε! Θα τα πω όλα στον Στέφανο!»

«Γλυκιά μου, λάθος σου τα’χουν πει. Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με το θέμα, αλλά αυτό παραπάει. Εγώ τηλεφωνάω μια στον έναν και μία στον άλλον?? Χα!! Δεν είμαστε καλά. Για ψάξε μήπως, ο ΕΝΑΣ τηλεφωνάει στον ΑΛΛΟΝ!!»

«Τι? Είσαι τρελλή!»

«Εγώ είμαι τρελλή ή εσύ είσαι κουτή?? Μήπως κατά τύχη κάθε Πέμπτη ο Βασίλης έχει συναντήσεις και ο Στέφανος δουλειά?? Εεεε?? Βάλια μου, σε λάθος μέρος ψάχνεις! Και άσε με ήσυχη σε παρακαλώ γιατί δεν έχω άλλο χρόνο να σπαταλήσω!»

Και της το έκλεισε κατάμουτρα…

Πώς είχε καταφέρει να της το κλείσει έτσι κατάμουτρα. Ήταν ασυγχώρητο αυτό που έκανε. Ασυγχώρητο και αντιεπαγγελματικό. Στο τηλέφωνο ήταν μια κοπέλα σε απόγνωση, κι αυτή τι είχε κάνει? Της είχε κλείσει το τηλέφωνο στα μούτρα! Ντροπή! Αν το μάθαιναν οι συνάδελφοί της ψυχολόγοι, θα έχαναν πάσα ιδέα γι’αυτήν. Και θα είχαν και δίκιο.

Μάταια προσπάθησε να την βρει. Δεν είχε τον αριθμό του κινητού της τηλεφώνου και δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να καλέσει τον Βασίλη.

……..

Μετά από δύο εβδομάδες, εισήχθη επειγόντως στην κλινική που εργαζόταν η Μαρίνα, μια κοπέλα σε κατάσταση αμόκ. Είχε επιχειρήσει να πνίξει τον άντρα της πάνω σε μια σχιζοφρενική κρίση.

Όταν η Μαρίνα πήγε να την δει, έμεινε άναυδη. Ήταν η Βάλια!

«Βάλια? Τι έχεις κορίτσι μου?» της είχε πει.

Εκείνη την κοίταξε και έσκασε στα γέλια, χωρίς να της απαντήσει!

Ένας γιατρός την ενημέρωσε. Η ασθενής προφανώς έπασχε από σχιζοφρένεια και φανταζόταν πράγματα. Πρόσφατα είχε γίνει επιθετική και επικίνδυνη με αποτέλεσμα ο σύζυγός της να αποφασίσει να την φέρει στην κλινική.

Η Μαρίνα ρώτησε που ήταν ο σύζυγος. Ο σύζυγος βρισκόταν στη γραμματεία της κλινικής για να ρυθμίσει το οικονομικό. Έτρεξε να τον προλάβει.

Και τον πρόλαβε!

«Βασίλη!» του φώναξε.

Αυτός, ανέκφραστος, την κοίταξε χωρίς να απαντήσει.

«Βασίλη, τι έκανες? Τι έκανες? Τι κάνατε???»

Εκείνος βουρκωμένος της απάντησε «Τίποτα»

«Πώς τίποτα? Η Βάλια δεν είναι καθόλου καλά»

«Η Βάλια ήταν απλώς περίεργη, Μαρίνα. Όλα θα ήταν μια χαρά αν καθόταν στα αυγά της και δεν έψαχνε να τα ξαναβρεί με τον Στέφανο. Ήμουν ρητός και απόλυτος με τον Στέφανο. Ή εμένα, ή τη Βάλια. Αυτός μας ήθελε και τους δύο, κι αυτό δεν γινόταν. Τον είχα προειδοποιήσει. Αυτός δεν με άκουσε κι έμπλεξε πάλι μαζί της. Η Βάλια δεν ήταν χαζή. Κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά. Νόμιζε ότι είσαι ερωμένη μου. Δεν το αρνήθηκα. Με βόλευε.

Μια μέρα όμως, εκεί που δεν το περίμενα κι ενώ ήμουν στο μπάνιο, μου βούτηξε το κινητό και τηλεφώνησε στη…. «Μαρίνα» που βρήκε στον κατάλογο. Και τότε, της απάντησε ο Στέφανος. Δεν μου ‘πε τίποτα. Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος.

Το αστείο ξέρεις ποιο είναι? Ότι εγώ δεν ήξερα ότι με απατούσε με το Στέφανο! Δεν είναι πολύ αστείο τελικά? Εγώ κεράτωνα τη γυναίκα μου κι αυτή εμένα, με τον ίδιο εραστή! Μμμμμ…. Τι ερωτικό. Τι κρίμα που δεν το έμαθα εγκαίρως, θα μπορούσαμε να μοιραστούμε όλοι μαζί την εμπειρία.»

«Σκάσε!!!» του φώναξε η Μαρίνα. «Καταστρέψατε έναν άνθρωπο Βασίλη!»

«Καταστρέψαμε?? Μπα? Σοβαρά? Μήπως αυτή μας κατέστρεψε??? Εγώ δεν καταστράφηκα νομίζεις? Το ξέρεις ότι μας την έστησε και μας έπιασε στα πράσσα, στο σπίτι του Στέφανου? Εγώ βέβαια της πρότεινα να μείνει και να διασκεδάσουμε κι οι τρεις μαζί, αλλά ο Στέφανος για χάρη της μου έριξε μια γροθιά στα μούτρα. Τι ρομαντικός, Θέε μου!

Πώς γίνεται ένας άντρας να αγαπάει έναν άλλον άντρα και μια γυναίκα ταυτόχρονα??? Πώς γίνεται μια γυναίκα να ισχυρίζεται ότι αγαπάει και τον άντρα της και τον εραστή της?? Εγώ ήμουν ο μόνος φυσιολογικός. Αγαπούσα μόνο έναν. Τον Στέφανο.

Το ξέρεις ότι εξαιτίας της χώρισα μαζί του? Αυτή φρόντισε να με κάνει να πληρώσω με το ίδιο νόμισμα. Μ’εκανε να χάσω ότι πιο όμορφο είχα, όπως την είχα κάνει κι εγώ κάποτε να το χάσει.

Το ξέρεις ότι μετά πήγε στη μητέρα μου και τα είπε όλα? Το ξέρεις ότι μετά πήγε στη δουλειά μου και τα είπε όλα? Με κατέστρεψε Μαρίνα. Μέρα με τη μέρα γινόταν και χειρότερη. Καθόταν μόνη της στο σκοτάδι κρατώντας ένα κουζινομάχαιρο και γελώντας. Είναι τρελλή! Το καταλαβαίνεις?? ΤΡΕΛΛΗ!!!!»

Η Μαρίνα, με όλη της τη δύναμη, έριξε ένα χαστούκι στον Βασίλη.

«Φύγε! Δεν θέλουμε ούτε τα λεφτά σου, ούτε τη συμπόνια σου. Τη Βάλια θα την αναλάβω εγώ»

Η Βάλια είχε στον κόσμο μόνο τους γονείς της και τη Μαρίνα πλέον. Το διαζύγιο με τον Βασίλη βγήκε στο άψε-σβήσε, μιας που αυτός δεν ήθελε να έχει πια καμία σχέση μαζί της.

Η Βάλια, η μικρή, τρυφερή Βάλια, που δεν άντεξε και έχασε την επαφή με την πραγματικότητα. Κλείστηκε στο δικό της κουτάκι, εκεί που κανείς δεν μπορούσε να την βλάψει πια.

…

Την επόμενη μέρα ξημέρωσε άλλο ένα Σάββατο.

Οι ασθενείς δεχόντουσαν επισκέψεις. Γονείς, αδέλφια, παιδία…

Η Βάλια περίμενε υπομονετικά να φανούν οι γονείς της. Ηλικιωμένοι και ταλαιπωρημένοι πια, πήγαιναν κάθε Σάββατο να την δουν για τρεις ώρες. Μαζί με τους γονείς της, εμφανιζόταν και η Μαρίνα, κρατώντας ένα κοριτσάκι απ’το χέρι.

Ένα κοριτσάκι φτυστό η Βάλια, που γεννήθηκε λίγους μήνες μετά την εισαγωγή της στην κλινική. Ο πρώην σύζυγος δεν έμαθε ποτέ γι’αυτό και το παιδί καταχωρήθηκε ως αγνώστου πατρός.

Η Βάλια μπορεί να είχε χάσει τις λεπτές ισορροπίες της ψυχής της, αλλά δεν ήταν χαζή. Είχε ήδη υπογράψει διαθήκη με την οποία ανέθετε την κηδεμονία του παιδιού στη Μαρίνα.

Η Μαρίνα ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Είχε αφιερώσει όλη της τη ζωή για να βοηθήσει τους ανθρώπους με ψυχικές διαταραχές. Δεν παντρεύτηκε ποτέ για να ασχοληθεί με το έργο της.

Και τώρα, ο Θεός την αντάμειψε με ένα παιδάκι. Ένα κοριτσάκι με τα μάτια του Στέφανου, τα μαλλιά της Βάλιας και το πείσμα του Βασίλη, να της θυμίζει για πάντα πως η ζωή είναι μια απλή, μα τόσο αλλόκοτη ιστορία….


ΤΕΛΟΣ