Αριστοφάνη..... Αποκαλύπτομαι!

Επιτέλους, άλλη μια εξοντωτική βδομάδα έφτασε στο τέλος της την Παρασκευή. Και σήμερα, Κυριακή, έχω αράξει σε μια αναπαυτική καρέκλα-πολυθρόνα σε ένα internet cafe και προσπαθώ να συνέλθω, να ανασκουμπωθώ και να γράψω. Μπαίνω στα blog σας και το μόνο που βλέπω είναι ... "Αποκαλύψεις"!

Το βατραχο-μυαλό μου έχει ξεχαρβαλωθεί και το ταρακουνάω πού και πού, μπας και κατεβάσω καμία ιδέα.

Θα αρχίσω με τα επαγγελματικά μου.

Πρόσφατα, ο κόκκορας προϊστάμενός μου μού έκανε την ετήσια αξιολόγησή μου και μου είπε ότι το κοτέτσι είναι πάρα πολύ ευχαριστημένο από εμένα!

Μπορεί να διαφέρω από τους υπόλοιπους. Δεν είμαι κότα. Είμαι βάτραχος. Αυτό δεν είναι μια αποκάλυψη? Ειμαι ΒΑΤΡΑΧΟΣ. Κι όταν πρέπει να κυκλοφορήσω ανάμεσα στους ανθρώπους, μεταμφιέζομαι κι εγώ σε άνθρωπο και αυτοί δεν παίρνουν είδηση τίποτα!

Είμαι μια ειδική περίπτωση. Ένας βάτραχος που ξέφυγε από ένα χημικό εργαστήριο και βρέθηκε σ’αυτό το αχανές δάσος. Περιπλανώμενος, κατέληξε σε μια λιμνούλα, μια γαλαζοπράσινη λιμνούλα, με όμορφα ροζ νούφαρα στην επιφάνειά της. Κι έμεινε εκεί. Εκεί βρίσκει τη γαλήνη και την ηρεμία. Εκεί κανείς δεν μπορεί να τον πειράξει.

Στο κοτέτσι που εργάζεται είναι ολοφάνερο ότι διαφέρει από τους υπόλοιπους. Γύρω του μόνο κότες και κόκκορες. Τα μεγάλα αφεντικά είναι γύπες…

Κι ο βάτραχος, παρόλο που δέχτηκε πόλεμο στο παρελθόν από πολλές κότες, κατάφερε να αποδείξει στους κόκκορες ότι είναι πολύτιμος και χρήσιμος στο κοτέτσι.

Οι κότες βεβαίως δεν κουράζονται ποτέ να βρίσκουν νέες αιτίες για να υποστηρίξουν πως ένας βάτραχος δεν έχει θέση σε κοτέτσι, αλλά εμένα όλα αυτά δεν με αγγίζουν καθόλου, μα καθόλου, γιατί όταν φεύγω από το κοτέτσι και γυρίζω στη λίμνη μου, οι κότες δεν υπάρχουν πια. Εκεί κανείς δεν μπορεί να με αγγίξει. Εκεί είμαι εγώ, η λίμνη, ο πάπιος και ο σκύλος. Κανείς άλλος….

Λίαν συντόμως θα έρθει και ο νέος αρχι-γύπας. Θα είναι υπεύθυνος για το κοτέτσι και πάνω από όλους τους κόκκορες. Ισως να του φανεί παράξενο που ανάμεσα στα άσπρα, καφέ και γκρι πούπουλα θα ξεχωρίζει ένα πράσινο ερπετοειδές. Μπορεί να μην του αρέσει αυτό το γεγονός, μπορεί όμως και να τον ενθουσιάσει.

Δεν ξέρω, μα δεν ανησυχώ γιατί, εμένα με αγάπησε ακόμα κι ο Αριστοφάνης. Τι είναι ένας αρχι-γύπας μπροστά του? Τίποτα. Ποιός ασχολήθηκε ποτέ με τους γύπες? Ενώ με τους βατράχους. Αν με κοιτάξει παράξενα, ένα τραγούδι θα του πω:

….

«Βρεκεκέξ κοάξ κοάξ, βρεκεκέξ κοάξ κοάξ!
Ε, παιδιά της βρυσολίμνης,
στης φλογέρας το ρυθμό ας τραγουδήσουμε,
με γλυκόλαλη φωνή, βρεκεκέξ κοάξ κοάξ

Όπως στο βατραχονήσι, για του Διονύσου τη χάρη,
κάθε φορά το τραγουδάμε στην κανατογιορτή,
όπου ο κόσμος όλος φέσι και στην αγκαλιά τις ιερές χύτρες,
μπαίνει στο ναό μαγεμενος, βρεκεκέξ κοάξ κοάξ»

Και αν ο αρχι-γύπας μου πει «Σκασμός!!», εγώ θα συμπληρώσω:

«Οι Μούσες οι γλυκόλαλες εμένα μ’αγαπούν
κι ο Πάνας ο τραγόποδος που παίζει την καλαμοφλογέρα,
κι ο Φοίβος ο λυράρης εμένα μ’αγαπάει,
που εγώ του τρέφω τα καλάμια για τη λύρα, μες τη λίμνη.

Βρεκεκέξ κοάξ κοάξ, βρεκεκέξ κοάξ κοάξ!

Κι αν μου πει «Πάψε βρε, τραγουδοφάρα!!!» εεε, τότε κι εγώ θα φωνάξω όλα μου τα αδερφάκια και ....

«Πιο δυνατά θ' αρχίσουμε,
κι από τότε που με ήλιο απ' τα νεροκάλαμα πεταγόμασταν πιο έξω,
κι αρχινούσαμε τραγούδι
ανεβοκατεβαίνοντας όλες τις οκτάβες

ή του Δία τη βροχάρα αποφεύγοντας
και πέφτοντας στη λίμνη μέσα πλατς!
τραγουδούσαμε πλατς πλουτς!!
με μεγάλους παφλασμούς!!!

Θα σκούζουμε, θα σκούζουμε, όσο αντέχει ο λάρυγγας,
όλη μέρα!!!»

Γι’αυτό σας λέω. Τίποτα δεν με αγγίζει. Δεν είμαι κότα, είμαι ΒΑΤΡΑΧΟΣ. Έχω τη λίμνη μου και το μυαλό μου και εκεί κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να μπει.

ΟΣΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ, ΥΠΑΡΧΩ!



Y.Γ. Αχ βρε Αρίστο, τι τις ήθελες τις.... «Όρνιθες» ???


Υ.Γ. 2 Και τώρα πάμε στα δικά μας.

Βρε τέρατα, τι να σας αποκαλύψω για τον εαυτό μου?


Ότι φοβάμαι τις κατσαρίδες, τα ασανσέρ και τον ύπνο?
Ότι το αγαπημένο μου ποτό είναι η βότκα-πορτοκάλι?
Ότι είμαι ΑΕΚ?
Ότι το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα ζυμαρικά?
ή
Ότι παντρεύομαι τον Απρίλιο? (μην ζητάτε και συγκεκριμένη ημερομηνία, είπαμε, να αποκαλυφθώ, αλλά όχι και τόσο!)

Ικανοποιηθήκατε τώρα?

Λοιπόν. Εγώ δίνω τη σκυτάλη στους:

Ελέφαντα Ασκαρδαμυκτί
Ποιητή Λιάκουρα
και
Μπυράνθρωπο Νικόλα

Αυτά για την ώρα

Καλά κούλουμα σε όλους!!