ΤΑΠΕΡ

Την περασμένη βδομάδα δεν δούλεψα στο κοτέτσι.

Αποφάσισα να πάρω το υπόλοιπο της άδειάς μου γι’αυτή τη χρονιά.

Οι γύπες δεν μπορούσαν να μου πουν όχι γιατί γενικώς είναι πολύ ευχαριστημένοι από μένα (χρόνια τώρα στο κοτέτσι, αμ πως) κι έτσι την περασμένη Παρασκευή τους φίλησα σταυρωτά και την έκανα για την βατραχολίμνη μου.
Ήταν ωραία. Ήταν ωραία μακριά από το ξυπνητήρι, από το άγχος της δουλειάς, από τα deadlines και το τηλέφωνο που συνήθως χτυπάει ασταμάτητα. Και μην ακούσω κοροϊδευτικά σχόλια για το κοτέτσι, εντάξει??

Μην ξεχνάτε ότι δουλεύω σε κοτέτσι με χρυσά αυγα!!! Οχι ότι κι ότι!!!

Την εβδομάδα που μας πέρασε έκανα δουλειες. Φόρεσα το τσεμπέρι μου, βούτηξα τη σκούπα και τη σφουγγαρίστρα, έβαλα κλασσική μουσική και καθάρισα τα πάντα!!! Μετακόμισα βλέπετε. Άνοιξα κούτες, τακτοποίησα από ποτήρια, πιάτα, μαχαιροπήρουνα, μέχρι σεντόνια, πετσέτες, ρούχα.

Μόνο μια μεγάλη σακκούλα είχε μείνει. Αυτή με τα άπειρα τάπερ! Αυτά που μου είχε πάρει κάποτε η μαμά μου, αυτά που μου χάρισε η πεθερά μου, αυτά που έπαιρνα στη δουλειά με κολατσιό, αυτά που γέμιζα με φαγητά για το ψυγείο κι αυτά που μου άρεσαν πολύ και δεν τα είχα χρησιμοποιήσει ακόμα. Βαριόμουν όμως να ασχοληθώ μ’αυτά. Είχα κάτι πιο σοβαρό και λυπηρό να κάνω.....

Μες στη βδομάδα, χρειάστηκε πάλι να συναναστραφώ με τον αντιπαθή Κλήρο. Πήγα στο νεκροταφείο, με τα μούτρα κατεβασμένα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός. Ο ήλιος έλουζε τα πάντα. Τα κυπαρίσσια ήταν τόσο όμορφα. Τα χρώματα των λουλουδιών τόσο ζωηρά, τόσο ζωντανά. Ειρωνεία, αν σκεφτείς πού βρισκόντουσαν.

Είχα πάει για το τρισάγιο, ανυποψίαστη όπως πάντα, γιατί το περιβόητο τρισάγιο δεν έγινε πο-τέ! Και ξέρετε γιατί?? Γιατί περίμενα μισή ώρα πάνω απ’το μνήμα παρακολουθώντας από μακρυά τον χαριτωμένο παπά ο οποίος αντί να κάνει τη δουλειά του, έπινε καφέ και μιλούσε στο κινητό βολτάροντας μέσα στο κοιμητήριο. Ο ήλιος έκαιγε και ο νεαρός παπάς, φορώντας γυαλί ηλίου διασκέδαζε κάνοντας περιπάτους! Ωραία ε?? Κι ενώ ερχόταν προς το μέρος μου, χαχανίζοντας στο τηλέφωνο, του έκανα νόημα να πλησιάσει, και τι μου είπε χαμογελαστός-χαμογελαστός??

«Αχ, δεν μπορώ, έχω κηδεία! Θα έρθει άλλος συνάδελφος σε λίγο» κι έφυγε.

Περίμενα άλλα δέκα λεπτά.

Ο κόσμος φώναζε στο κενό «Πάααατεεερ, Πάααατεεερ». Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που’ναι ο παπάς???

Εγώ αποφάσισα ότι δεν μου χρειάζεται ο πάτερ γιατί στο κάτω-κάτω η αποθανούσα δεν ήταν Ορθόδοξη. Χάρη τους έκανα που τους άφηνα να ψέλνουν στο μνήμα της. Στην κηδεία δεν ήθελαν να ψάλλουν. Ήταν πολύ στραβωμένοι και αυστηροί και με έκαναν να φέρω με το ζόρι Καθολικό παπά!!!

Και φυσικά δεν άνοιξαν τη μεγάλη εκκλησία του κοιμητηρίου για την τελετή! Μου παραχώρησαν ευγενικά την μικρή. Λες και είχαν να κάνουν με σατανιστές....

Έτσι, τρία χρόνια μετά, αφού θυμήθηκα όλα όσα μου είχαν σκαρώσει για την κηδεία, έμεινα λίγο μόνη με το αγαπημένο μου πρόσωπο, της είπα πόσο μου λείπει κι ότι δεν θα την ξεχάσω ποτέ, ευχήθηκα καλή αντάμωση και σηκώθηκα κι έφυγα. Ενιωσα μέσα μου ότι τίποτα δεν μπορεί να με αγγίξει. Ενιωσα ξαφνικά μια δύναμη, σαν μέσα μου να φώλιασε ξανά η χαρά και η δυναμικότητα που κάποτε είχα. Κοίταξα ψηλά και είπα «σ’ευχαριστώ μαμά», χαμογελώντας βουρκωμένη.

Φεύγοντας, είδα τον άλλο παπά να χαζεύει κάπου. Μόλις είχε κλείσει κι αυτός το κινητό και έσφιγγε το λαστιχάκι των μαλλιών του. Σφίγγω τις γροθιές μου, κοιτάω ψηλά και μονολογώ «αυτό ήταν! θα το κάνω!» και φωνάζω δυνατά: «Τάαααπεεερ!!! Τάααααπεεερ!!! Σας ψάχνουν στο τέρμα της ανηφόρας. Ναι, εκεί!» κι αυτός μου κούνησε το κεφάλι μηχανικά και προχώρησε προς την κατεύθυνση που του υπέδειξα.
Βρήκα ένα τρόπο μες τη στεναχώρια μου να γελάσω. Ξανακοίταξα ψηλά και έκλεισα το μάτι.

Γύρισα σπίτι. Μόλις μπήκα, άρπαξα την τελευταία σακκούλα που είχε μείνει στο πάτωμα. Τακτοποίησα σ’ένα ντουλάπι όλα μου τα τάπερ!!! Ένιωσα ικανοποίηση που μπόρεσα να αποκαλέσω έναν ‘δήθεν’ εκπρόσωπο του καλού, του αγαθού, του δίκαιου και του φιλεύσπλαχνου Θεού, «Τάπερ»! Βρε, αν υπάρχει Θεός, κι αν ισχύει η Δευτέρα Παρουσία, αμα κατέβει κάτω, οι πρώτοι που θα αρπάξει θα’ναι αυτοί.

Η μουσική έπαιζε δυνατά!!! Μια ωραία Samba!!! Βούτηξα τη σφουγγαρίστρα και χόρεψα!!

...Παρεπιπτόντως, η σφουγγαρίστρα είναι απίθανος παρτενέρ στο χορό!!!